W 1913 r. inż. Wiktor Dybowski, wraz ze swym bratem Wiaczesławem, zbudował w zakładach Motor w Rydze (wówczas w Rosji) samolot nazywany "Delfin", "Latająca ryba" lub Dybowski. Samolot ten charakteryzowała aerodynamiczna forma kadłuba o przekroju kołowym. W obrysie kadłuba nie było ani jednej prostej linii, z kadłuba wyprowadzona była opływowa kolumna podwozia, które opatrzono pło­zami przeciwkapotażowymi. Charakterystyczne dla samolotu krzywizny linii kadłuba, powierzchni noś­nych, usterzenia były tak kształtowane, że pokrycie kadłuba i powierzchni nośnych mogło być wykonane tylko na drodze wyklejania. Oś podwozia przejęto z samolotu typu Nieuport IV, ale koła miały więk­szą średnicę.

Aerodynamika samolotu była dobra, ale konstrukcja bardzo ciężka, występo­wały też kłopoty z silnikiem, który przykryty osłoną był źle chłodzony i nadmiernie się rozgrzewał, nie pomagały nawet wprowadzone od przodu otwory wentylacyjne. Mimo nawet doświadczenia pilotażo­wego Dybowskiego, samolot nie był w stanie zyskać zakładanych osiągów, nie spełniał też wszystkich wa­runków III Konkursu Samolotów Wojskowych.

Konstrukcja:
Jednomiejscowy dolnopłat o konstrukcji drewnianej.
Płat ze skosem do przodu, usztywniony linkami.
Kadłub o przekroju eliptycznym ze sklejki. Kabina odkryta.
Podwozie klasyczne stałe z płozami przeciwkapotażowymi i płozą ogonową.

Silnik- Kalep o mocy 59 kW (80 KM).
Łopaty śmigła były odgięte do przodu, a jego piasta osłonięta kołpakiem.

Dane techniczne "Delfin" (wg [1]):
Rozpiętość- 12,0 m, długość- 8,5 m, wysokość- 2,5 m, powierzchnia nośna- 28 m².
Masa własna- 560 kg, masa użyteczna- 240 kg, masa całkowita- 800 kg.