W pierwszej połowie lat 1970-tych (jeszcze w trakcie prac nad motoszybowcem "Orchidea") Tadeusz Dobrociński rozpoczął budowę motoszybowca amatorskiego "Łątka". Konstrukcja ta była kontynuacją myśli zawartej w samolocie "Ważka". "Łątka" miała być bardziej motoszybowcem niż samolotem, ponieważ posiadała konstrukcje lżejszą i delikatniejszą niż w "Ważce". Zastosowany do napędu silnik Wiatr o podwyższonej mocy miał spełniać rolę napędu pomocniczego.

W 1975 r. całkowicie gotowy był kadłub płatowca, usterzenie poziome i pionowe. Daleko zaawansowane były prace przy budowie skrzydeł (gotowy blok żeber, elementy dźwigarów, okucia). Termin oblotu motoszybowca przewidywany był na lato 1975 r.

Konstrukcja.
Jednomiejscowy grzbietopłat o konstrukcji drewnianej.
Skrzydło dwudźwigarowe o gęsto rozstawionych żebrach. Skrzydła usztywnione dwiema parami odciągów linkowych z każdej strony kadłuba. Lotki zawieszone całkowicie poza obrysem płata. Pokrycie z foli poliestrowej.
Kadłub ma postać belki, na której zamocowane są usterzenia, w części zaś przedniej- kolumny, do której wbudowane są skrzydła. Układ sterowniczy sprzężony- tylko drążkiem sterowym. Kabina pilota niczym nie osłonięta.
Usterzenie zarówno poziome i pionowe, wykonano jako pływające. Pokrycie usterzeń z foli poliestrowej.
Podwozie jednotorowe z kołem głównym (adopto­wane z samolotu Jak-12) oraz płozami przednią (amortyzowana piłką tenisową) i tylną.

Silnik- motocyklowy Wiatr o podwyższonej mocy (moc oryginalnego silnika wynosiła 8,8 kW / 12 KM). Zamontowany za plecami pilota.

Dane techniczne "Łątka" (wg [2]):
Rozpiętość- 10,0 m, długość- 5,7 m, wysokość- 1,7 m, powierzchnia nośna- 10,0 m².
Masa własna- 40 kg, masa całkowita- 120 kg.
Osiągi obliczeniowe: prędkość dopuszczalna- 100 km/h, prędkość minimalna- 40 km/h, doskonałość (z wyłączonym silnikiem)- 13,5.