DKD-V, 1930

Samolot sportowy. Polska.
Amatorski samolot sportowy DKD-V. (Źródło: Praca zbiorowa ”Album Dziesięciolecia Lotnictwa Polskiego”. Nakładem Wydawnictwa Lotnik. Poznań 1930).
W 1929 r. Stanisław Działowski na zamówienie LOPP zaprojektował i zbudował samolot sportowy DKD-V. Był to dalszy rozwój samolotu DKD-IV. Samolot przeznaczony był do udziału w Międzynarodowych Zawodach Samolotów Turystycznych- Challenge 1930. Samolot został zbudowany w warsztatach 2 Pułku Lotniczego w Krakowie i oblatany przez konstruktora na lotnisku krakowskim w pierwszej połowie lipca 1930 r. DKD-V otrzymał znaki rejestracyjne SP-ACY. Ok. 15 lipca podczas lotu do Warszawy, skąd samoloty miały udać się do Berlina na zawody, S. Działowski na DKD-V (z numerem konkursowym 03) wylądował przymusowo pod Końskimi i podczas lądowania samolot został poważnie uszkodzony, a pilot odniósł ciężkie obrażenia.

Wkrótce po wypadku samolot został wyremontowany i służył do lotów propagandowych oraz brał udział w zlotach. 7.09.1930 r S. Działowski na DKD-V zajął 3 miejsce w II Zlocie Południowo-Zachodniej Polski. Przekazany następnie Aeroklubowi Krakowskiemu, gdzie używany był jako treningowy. Używany był przez kilka lat. Dalszym rozwinięciem tego samolotu były samoloty DKD-VII i DKD-VIII.

Konstrukcja.
Dwumiejscowy (lub jednomiejscowy) górnopłat (parasol) o konstrukcji mieszanej.
Płat trójdzielny, trapezowy, drewniany, dwudźwigarowy (dźwigary skrzynkowe), kryty płótnem. Cześć środkową stanowił baldachim podparty słupkami z rur stalowych. Płat podparty dwiema parami zastrzałów z rur duralowych, usztywnionych drutami stalowymi. Skrzydła składane do transportu i hangarowania. Czas demontażu- 10 min. Napęd lotek linkami.
Kadłub kratownicowy z rur duralowych, łączonych stalowymi spawanymi kolankami. Pola kratow­nicy wykrzyżowane drutami stalowymi. Zbiornik paliwa w górze przodu kadłuba. Kabiny odkryte, osłonięte z przodu wiatrochronami.
Usterzenie o konstrukcji drewnianej. Napęd sterów linkami.
Podwozie stałe, bezosiowe z rur stalowych, dwukołowe, z amortyzatorami olejowo- powietrznymi. Koła z hamulcami. Płoza ogonowa jesiono­wa, amortyzowana sznurem gumowym.

Silnik- chłodzony powietrzem, 4- cylindrowy, rzędowy Cirrus III o mocy startowej 69 kW (94 KM) i mocy nominalnej 62,5 kW (85 KM). Śmigło drewniane, dwułopatowe, stale.

Dane techniczne DKD-V (wg [2]):
Rozpiętość- 10,0 m, długość- 6,6 (wg [1]- 6,3) m, wysokość- 2,7 (wg [1]- 2,1) m, powierzchnia nośna- 18,0 m2.
Masa własna- 440 kg, masa użyteczna- 210 kg, masa całkowita- 650 kg.
Prędkość max- 175 km/h, prędkość przelotowa- 150 km/h, prędkość min.- 75 km/h, wznoszenie- 2,5 m/s, pułap- 3500 m.

Galeria

  • Samolot DKD-V. Pierwszy z lewej stoi Mieczysław Działowski, pierwszy z prawej Stanisław Działowski. (Źródło: forum.odkrywca.pl).
  • DKD-V, rysunek w rzutach. (Źródło: Glass Andrzej ”Polskie konstrukcje lotnicze 1893-1939”).
  • Samolot DKD V. Widoczni konstruktorzy samolotu: Stanisław (z lewej) i Mieczysław Działowscy. (Źródło: Narodowe Archiwum Cyfrowe. Sygnatura: 1-G-1685).

Źródło:

[1] Glass A. ”Polskie konstrukcje lotnicze 1893-1939”. Wydawnictwo Komunikacji i Łączności. Warszawa 1977.
[2] Glass A. ”Polskie konstrukcje lotnicze do 1939”. Tom 1. Wydawnictwo STRATUS. Sandomierz 2004.
blog comments powered by Disqus