Szybowiec przejściowy CW-II zaprojektował Wacław Czerwiński w ramach przygotowań do II Wyprawy Szybowcowej ZASPL (do Bezmiechowej). Został zbudowany we Lwowie w warsztacie stolarskim Szczupłakiewicza, warsztat ten później stal się Warsztatami Szybowcowymi ZASPL.

CW-II został oblatany na 19.10.1929 r. przy starcie za samochodem na lotnisku w Skniłowie. Pod koniec października 1929 r. CW-II został wzięty na II Wyprawę Szybowcową ZASPL do Bezmiechowej (23.10.- 4.11.1929 r.). Tam Szczepan Grzeszczyk 2.11.1929 r. uzyskał na nim czas lotu 2 h 11 min, ustalając nowy rekord Polski. Podczas III Wyprawy Szybowcowej do Bezmiechowej (22.04.-9.05.1930 r.) Rudolf Matz uzyskał na CW-II czas lotu 1 h 30 min.

Po uszkodzeniu w 1931 r. szybowiec przebudowano w zimie 1931/1932 r., przedłużając osłonę kabiny i obniżając zamocowanie skrzydła do kadłuba. W trakcie remontu omyłkowo zwiększono wysokość głównego dźwigara płata, co pogrubiło profil skrzydeł i zmieniło własności aerodyna­miczne szybowca. Płat przerobiono z trójdzielnego na dwudzielny oraz końcówki płata zaokrąglono, co nieznacznie poprawiło osiągi szybowca.

Po remoncie szybowiec otrzymał oznaczenie CW-II bis (CW-II b). Później uzyskał on przezwisko "Maciornik"- związane z niewrażliwością szybowca na przeciągnięcie, a stąd i trudnością jego rozbicia. Dzięki tym cechom na szybowcu przeszkoliła się bardzo duża liczba pilotów. CW-II b służył w Bezmiechowej do szkolenia. W 1933 r. K. Kula wykonał na nim lot trwający 5 h 14 min. Wielokrotnie remontowany po uszkodzeniach służył w Bezmiechowej przez wiele lat. Został skasowany na początku 1935 r.

Konstrukcja.
Jednomiejscowy górnopłat o konstrukcji drewnianej.
Płat prostokątny szerokości 1,7 m, o profilu G-535 wklęsło- wypukłym, grubości 16%, jednodźwigarowy z dźwigarkiem pomocniczym. Do pierwszego dźwigara keson kryty sklejką, pozostała część płata kryta płótnem. CW-II miał płat trójdzielny z prostokątnymi końcami, usztywniony linkami. CW-II bis miał płat dwudzielny, z drewnianymi zastrzałami, końce płata zaokrąglone. Płat wyposażony w lotki.
Kadłub w postaci kratownicy z bel­kami poziomymi o przekroju teowym. W płaszczyźnie poziomej krata usztyw­niona linkami zamocowanymi do skrzy­deł. Przód kadłuba w postaci skrzynki, jak w szybowcach szkolnych. Kabinka w CW-II ze sklejki, w CW-II bis kryta płótnem. Szybowiec CW-II bis otrzymał później wiatrochron przed kabiną oraz tablicę przyrządów, wyposażoną w prędkościomierz, wysokościomierz i zegar czasowy.
Usterzenie drewniane kryte płótnem. Statecznik poziomy podparty zastrzałami. Stery z rogowym odciążeniem aerodynamicznym. Profil usterzenia poziomego G-424 o grubości 20%.
Podwozie płozowe. Podwozie w postaci jesionowej płozy głównej, amortyzowanej krążkami gumowymi, oraz stalowej płozy ogonowej.

Dane techniczne CW-II (wg [1]):
Rozpiętość- 11,0 m, długość- 6,25 m, wysokość- 2,0 m, powierzchnia nośna- 18,1 m².
Masa własna- 120 kg, masa użyteczna- 75 kg, masa całkowita- 195 kg.
Prędkość minimalna- 38 km/h, doskonałość przy prędkości optymalnej 47 km/h- 13, opadanie minimalne przy prędkości ekonomicznej 44 km/h- 0,95 m/s.

Dane techniczne CW-II bis (wg [1]):
Rozpiętość- 11,0 m, długość- 6,25 m, wysokość- 2,0 m, powierzchnia nośna- 17,6 m².
Masa własna- 125 kg, masa użyteczna- 75 kg, masa całkowita- 200 kg.
Prędkość minimalna- 38 km/h, doskonałość przy prędkości optymalnej 48 km/h- 15, opadanie minimalne przy prędkości ekonomicznej 45 km/h- 0,9 m/s.