Czarnecki- Wroński "Ikar", 1925

Szybowiec amatorski. Polska.
Szybowiec amatorski ”Ikar”. (Źródło: Praca zbiorowa ”Album Dziesięciolecia Lotnictwa Polskiego”. Nakładem Wydawnictwa Lotnik. Poznań 1930).

W  sierpniu 1925 r. Kolejowe Koło LOPP zrzeszające pracowników Kolei Państwowych dworca osobowego w Po­znaniu, podjęło decyzję zbudowania we­dług własnego projektu szybowca szkol­nego i przekazania go jako daru dla ośrodka szkolenia młodzieży. Opracowa­nie projektu wstępnego i wykonanie rysunków warsztatowych powierzono pracownikom wytwórni WWS ”Samolot” w Poznaniu: Janowi Czarneckiemu i Kazimierzowi Wrońskiemu. W konstrukcji wykorzystano skrzydła od samolotu Hanriot H-28. Budowę zrealizował Kolejowy Klub Szybowcowy ”Szybowia” w stolarni Warsztatów Kolejowych w Poznaniu. Szybowiec nie został ukończony przed rozpoczęciem II Konkursu Szybowcowego, który odbył się w maju- czerwcu 1925 r. i dlatego nie wziął w nich udziału. Stroną finansową całej akcji kierował zarząd Koła LOPP, dysponując fundu­szami zebranymi wśród członków.

Na wiosnę 1926 r. szybowiec, nazwany le­gendarnym imieniem "Ikar", wykonał kilka skoków, ciągnięty ręcznie liną. Dalszych prób nie prowadzono z powodu braku liny gumowej. Szybowcowi dorobiono koła, by wykonywał starty za samochodem, lecz nie został dopuszczony do takich lotów. W czasie transportu na lotnisko został poważnie uszkodzony. Nie został już wyremontowany i skasowano go. Natomiast wg [3]- wiosną 1926 r. szybowiec przetransportowany został na przyległe łąki obok lotniska Ławica i według niepo­twierdzonych danych oblatany przez jednego z pilotów wojskowych naj­pierw na holu za samolotem, a na­stępnie samodzielnie.

Konstrukcja.
Jednomiejscowy górnopłat usztywniony linkami o konstrukcji drewnianej.
Płat adaptowany od samolotu Hanriot H-28- prostokątny, dwudzielny, dwudźwigarowy, kryty płótnem, usztywniony linkami.
Kadłub o przekroju prostokątnym, w tylnej części zaokrąglonym u góry, kryty sklejką. Nad kadłubem piramidka. Z przodu kadłuba hak startowy. Kabina otwarta, osło­nięta z przodu wiatrochronem.
Podwozie główne dwukoło­we, płoza ogonowa- metalowa. Ster wysokości płytowy. Stery kryte płótnem.

Dane techniczne "Ikar" (wg [1]):
Rozpiętość- 10 m, długość- 6 m, wysokość- 1,7 m, powierzchnia nośna- 17 m2.
Masa własna- 60 kg, masa użyteczna- 70 kg, masa całkowita- 130 kg.
Prędkość- ok. 45 (wg [2]- ok. 40) km/h, doskonałość- ok. 10, opadanie minimalne- ok. 1,4 m/s.

Galeria

  • Szybowiec amatorski ”Ikar”. (Źródło: Glass A. ”Polskie konstrukcje lotnicze 1893-1939”. Wydawnictwa Komunikacji i Łączności. Warszawa 1976).
  • Szybowiec ”Ikar” na peronie Dworca Głównego w Poznaniu. (Źródło: Skrzydlata Polska nr 10/1963).
  • ”Ikar”, rysunek w rzutach. (Źródło: Skrzydlata Polska nr 10/1963).
  • Czarnecki- Wroński ”Ikar”, rysunek w rzutach. (Źródło: Glass Andrzej ”Polskie konstrukcje lotnicze 1893-1939”).

Źródło:

[1] Glass A. ”Polskie konstrukcje lotnicze do 1939”. Tom 1. Wydawnictwo STRATUS. Sandomierz 2004.
[2] Glass A. ”Polskie konstrukcje lotnicze 1893-1939”. Wydawnictwo Komunikacji i Łączności. Warszawa 1977.
[3] Kaczkowski  R. "Szybowiec szkolno- treningowy Ikar". Skrzydlata Polska nr 10/1963.
blog comments powered by Disqus