W 1910 r. w Łodzi trzej bracia: Władysław, Henryk i Stefan Chlebowscy zamierzali zbudować samolot. Aby sprawdzić jego właściwości, wykonali model w podziałce ok. 1:4.

Był to dwupłat z małym trzecim płatem umieszczonym nad skrzydłem górnym. Wykonany był z bambusa, płaty i stateczniki miał jednostronnie kryte płótnem. Jak donosiła ówczesna prasa model zaopatrzony był w przyrząd automatycznie utrzymu­jący równowagę aparatu w locie. Jego konstrukcja nie jest znana. Model wyposażany był w silnik spalinowy, nieznanego typu, produkcji francuskiej, o mocy 1,5- 2,0 kW (2- 3 KM). W prasie podawano też moc 7,3 kW (10 KM)- tak duża moc silnika budzi wątpliwości, ale nie wykluczone, że konstruktorzy sami wykonali silnik, jeśli chodzi bowiem o wyroby fabryczne, to w latach 1910-1920 istniały już wprawdzie silniki spalinowe do modeli latających, ale o mocach znacznie mniejszych. Silnik napędzał śmigło ciągnące umiesz­czone z przodu, w osi kadłuba.

30 sierpnia 1910 r. przeprowadzono próby mode­lu wlocie. Wzniósł się na wysokość ok. 10 m i latał ok. 3 min. zataczając w powietrzu duże koła. Chlebo­wscy zachęceni pozytywnymi wynikami eksperymen­tu zamierzali zbudować na bazie modelu samolot o analogicznym układzie, w pracach pomagał im elek­trotechnik Ludwik Kozera. Do budowy samolotu jednak nie doszło.