Balon typu BS przeznaczony był do szko­lenia i treningu pilotów. Był to pierwszy polski balon wolny z bezsieciowym systemem zawieszania kosza. Konstruktorami balonu byli mgr inż. Jan Koźniewski i mgr inż. Stanisław Mosica. W 1962 r. zbudowano w Warsztacie Balonowym Aeroklubu Warszawskiego na Gocławiu jeden egzemplarz- ”Polonez” (SP-BZE), oblatany 3.07.1962 r. Zarejestrowany 6.08.1962 r. Nazwę balonu ustalono w wyniku konkursu ogłoszonego w Skrzydla­tej Polsce.

"Polonez" przeznaczony był do udziału w imprezach o cha­rakterze międzynarodowym. Użytkowany był w Aeroklubie Warszawskim. W 1962 r. balon, pilotowany przez inż. Jana Gawęckiego, zajął trzecie miej­sce na zawodach balonowych w Roermond w Holandii.

Balon został wyrejestrowany 3.04.1974 r.

Konstrukcja.
W balonie zastoso­wano układ bezsieciowy, eliminują­cy konieczność stosowania sieci no­śnej. Minimalna załoga- 1 osoba.

Powłokę wyko­nano z materiału pojedynczego, dwustronnie gumowanego. Kon­strukcyjnie powłoka składa się z 336 trapezowych płatów tworzących 24 pionowe pasy i 14 poziomych pier­ścieni. Na powłoce znajdują się: kla­pa, rozrywacz, rękaw, uzdeczka i ich osprzęt. Od wierzchołka wzdłuż szwu jednego z południków biegnie w dół stalowa linka odgromowa. Poniżej równika znajduje się nakle­jony i przyszyty paraboliczny pas nośny wykonany z podwójnego ma­teriału powłokowego. Każdy ząb pasa zakończony jest pętlą i koł­kiem, do którego dołączona jest li­na nośna obręczy nośnej kosza. Obręcz wykonana jest z rury stalowej ø 30 mm. Kosz podwieszony jest do obręczy dwunastoma odcinkami lin­ki steelonowej.

Konstrukcję nośną kosza sta­nowią: stalowa linka szkieletowa, górna rama z rury stalowej i trzy płozy dna. Ściany kosza wyplatane wikliną i trzciną. Wnętrze obite tkaniną brezentową z przyszy­tymi kieszeniami po bokach. Kosz posiada konstrukcję elastyczną, niezwykle wytrzymałą na momenty gnące od balastu na starcie i duże siły od uderzeń przy lądowaniu. Do wyposażenia załogi należą spado­chrony, kamizelki ratunkowe, noże sierpaki, kaski i pasy ochronne.

Do napełniania mógł być stosowany gaz świetlny, ziemny lub koksowniczy. Ze względu na małą objętość- zasadniczym gazem no­śnym był wodór. Rzadziej stosowano jego mieszankę z pozostałymi gazami.

Dane techniczne BS (wg [3]):
Pojemność znamionowa- 600 m³, pojemność rzeczywista- 630 m³, wysokość całkowita- 17,2 m, średnica powłoki- 10,4 m, powierzchnia powłoki- 339,6 m², obwód równika powłoki- 32,2 m, powierzchnia rozrywacza- 1,1 m², średnica użyteczna klapy- 0,35 m, średnica rękawa- 0,34 m, długość rękawa- 1,4 m.

Masa powłoki- 141,6 kg, masa kosza- 52,6 kg, masa własna- 194,2 kg, masa rozporządzalna- 523,8 kg, max dopuszczalna siła nośna- 718 kG.

Pułap teoretyczny- 11 500 m, pułap praktyczny- 5900 m, max dopuszczalna prędkość wiatru- 8 m/s.