Lotnię ”Condor” skonstruował i zbudował Jerzy Lutkowski w 1976 r. Jej konstrukcja była wzorowana na zachodnioniemieckiej lotni ”Flamingo”. W maju 1976 r. lotnia była prezentowana na warszawskich Szczęśliwicach. W dniach 4- 6.06.1976 r. startował na niej podczas Ogólnokrajowego Zlotu Lotniarzy w Jeżowie Sudeckim. Ta wysokowyczynowa lotnia, świetnie wyko­nana pod względem mechanicznym i aerody­namicznym, budziła ogólny zachwyt.

Jerzy Lutkowski startował na lotni ”Condor” w I Lotniarskich Mistrzostwach Świata, które odbyły się w dniach 1-12.09.1976 r. w Kössen (Austria). Lotnia została zakwalifikowana do lotni klasy 2, w której mieściły się miękkopłaty sterowane przesuwaniem ciała pilota (sterowanie aerodynamiczne zabronione) o max masie własnej do 40 kg. W klasyfikacji końcowej zajął 43 miejsce na 61 sklasyfikowanych zawodników w tej klasie. Najdłuższy lot, jaki wykonał w czasie mistrzostw, wynosił 7 minut 49 sekund. Lutkowski jako jeden z nielicznych, z braku odpowiedniej uprzęży, latał w pozycji siedzącej. Znaczne zwiększony opór aerodynamiczny obniżał osiągi lotni. Mimo znacznej rozpiętości lotni konstruktor zrezygnował z zastosowania listew usztywniających. Brak listew powodował lekkie łopotanie (flatter) krawędzi spływu, co dodatkowo obniżało doskonałość. W efekcie polski zawodnik nie mógł nawiązać równorzędnej walki z konkurentami.

Konstrukcja:
Szkielet lotni zbudowany z rur duraluminiowych. Lotnia posiadała ścięte końcówki skrzydeł. Krawędzie natarcia usztywnione za pomocą salingów.
Pokrycie jednostronne.
Uprząż przystosowana do lotów w pozycji siedzącej.

Dane techniczne ”Condor” (wg [1]):
Rozpiętość- 9,5 m, wydłużenie- ok. 4,6, powierzchnia płata- 18,5 m².
Masa własna- 18 kg.
Doskonałość- ok. 6-7.