Samolot aerofotogrametryczny Antonow An-30 powstał w biurze konstrukcyjnym Olega K. Antonowa. Było to dalsze rozwinięcie samolotów Antonow An-24 i Antonow An-26. An-30 wykonał pierwszy lot w 1974 r. W tym też roku zaprezentowano go publicznie na wystawie lotniczej w Hanowerze. Od samolotu An-26 różnił się przekonstruowaną przednią częścią kadłuba, mieszczącą oddzielną kabinę nawigatora w oszklonym dziobie, zmienioną konstrukcję dolnej części kadłuba i zwiększoną pojemność instalacji paliwowej. Kabina główna samolotu mieści stanowiska fotooperatorów i aparaturę fotogrametryczną. W centralnej części podłogi znajduje się pięć komór na aparaty fotograficzne. W kabinie głównej znajduje się pomieszczenie do ładowania kaset, szafa na kasety i filmy, toaleta, miejsce wypoczynku załogi oraz bufet i miejsce na podnośnik i inny sprzęt transportowy.

W ciągu godziny lotu samolotu An-30 można wykonać zdjęcia powierzchni ziemi wynoszącej 5000 km², co umożliwia stworzenie mapy topograficznej w skali 1:200 000. Po zdemontowaniu aparatury fotogrametrycznej samolot An-30 można wykorzystywać do zadań transportowych.

W Polsce.

W dniu 8.05.1974 r. samolot Antonow An-30 był demonstrowany na lotnisku Okęcie w Warszawie. W latach 1977- 1978 wykonano serię pomiarów, zdjęć i badań przy po­mocy samolotu- laboratorium An-30, który był własnością Akademii Nauk ZSRR. Samolot uczestniczył w dwóch doświadcze­niach Telefoto-77 i Telefoto-78 realizowanych przy współpracy polsko- radzieckiej i doświadczeniu Raduga-78 prowa­dzonym przez specjalistów ZSRR, Polski i NRD. Wykonywano serię zdjęć na obszarach testowych, uzy­skując bogate doświadczenia.

Na początku lat 2000-nych siły powietrzne Polski i Ukrainy współpracowały w ramach traktatu Otwarte Przestworza (Open Sky). Współpraca polegała na wykonywaniu zadań w powietrzu samolotem Antonow An-30B, przystosowanym do działań określonych w traktacie, a także na wykonywaniu wspólnych lotów na terenie całej Europy.

Konstrukcja:
Górnopłat o konstrukcji metalowej. Załoga- 3-5 osób. Na pokład można zabrać 41 skoczków (wg [6]- 30 skoczków z pełnym wyposażeniem) albo 40 pasażerów albo 24 rannych na noszach oraz towarzyszący lekarz i osoby personelu pomocniczego lub ładunek do 5500 kg.
Płat pięcioczęściowy, dwudźwigarowy. Lotki wykonano z laminatu szklanego. Klapy-poszerzacze Fowlera. W środkowej części płata klapy jednoszczelinowe, a w częściach zewnętrznych dwuszczelinowe.
Kadłub o konstrukcji półskorupowej, część przednią zamkniętą osłoną z laminatu. Kabina załogi i kabina ładunkowa ciśnieniowe, wyposażone w układ klimatyzacji.
Usterzenie wolnonośne ma konstrukcję podobną do konstrukcji skrzydeł. Usterzenie poziome ma silny wznios.
Podwozie trójpodporowe z kołem przednim, chowane w locie.

Napęd- 2 silniki turbośmigłowe Iwczenko AI-24WT o mocy startowej 2076 kW (2820 KM) oraz dodatkowy trzeci silnik turboodrzutowy RU-19A-300 o ciągu 8,8 kN (900 kG) w prawej gondoli silnikowej. Spełnia on rolę przyspieszacza startowego, a w niektórych wypadkach również silnika marszowego.

Dane techniczne An-30 (wg [3]):
Rozpiętość- 29,2 m, długość- 24,26 m, wysokość- 8,32 m, powierzchnia nośna- 74,98 m².
Masa własna- 15590 kg, masa całkowita- 23000 kg.
Prędkość max- 540 km/h, prędkość przelotowa- 430-475 km/h, prędkość lądowania- 175 km/h, wznoszenie- 9,2 m/s, pułap- 8300 m, zasięg max- 2360 km.