Na początku lat 1970- tych Paweł Zołotow korespondował z amerykańskimi konstruktorami Igorem Sikorsky'm i Igorem Bensenem. Od tego drugiego otrzymał zestaw rysunków wiroszybowca Bensen B-8 Gyro-Glider. Na jego bazie postanowił zbudować swój własny wiatrakowiec, podobny do wersji Bensen B-8M.

Budowę rozpoczął w 1973 r. w Świdniku, gdzie był członkiem tamtejszego Aeroklub i przewodniczącym Klubu Seniorów Lotnictwa. Wiele elementów wiatrakowca wykonał sam, inne zostały wykonane w zakładzie WSK Nr 5 w Świdniku. Łopaty wirnika zostały zbudowane przez grupę konstruktorów po godzinach pracy na zasadzie dobrowolności.

Na początku P. Zołotow planował zamontować silnik od motocykla M-72, ale okazał się za ciężki. Wówczas wybór padł na wschodnioniemiecki silnik od samochodu Trabant, który został wyremontowany w prywatnym warsztacie w Lublinie. W zabudowie i regulacji silnika pomagał mu Krzysztof Komenda- członek Aeroklubu w Świdniku.

Budowę wiatrakowca ukończono w 1974 r. Najpierw wypróbowano wirnik w autorotacji na wietrze. W 1975 r. Krzysztof Komenda przeprowadził próby naziemne, rozpędzając wiatrakowiec na pasie startowym. Ze względu na zbyt małą moc zespołu napędowego, wiatrakowiec z rozkręconym wirnikiem poruszał się z prędkością zaledwie 25 km/h i nie był zdolny do wykonania lotu. Silnik Trabant o mocy 19 kW (26 KM) był znacznie słabszy od zalecanego przez Bensena, który stosował silniki Mc Culloch 4318-E o mocy 53 kW (72 KM).

W 1976 r. wiatrakowiec został zakupiony od Pawła Zołotowa do zbiorów Muzeum Techniki NOT w Warszawie (wg [2]- w 1977 r. Paweł Zołotow podarował swój wiatrakowiec do Muzeum Techniki).

Konstrukcja.
Jednomiejscowy wiatrakowiec o konstrukcji metalowej.
Rama wiatrakowca wykonana ze spawanych profili duralowych. Rozporki pylona, łoża i belki poprzecznej- ze stalowych rur o średnicy 25 mm. Płyty montażowe pylona i piasty wirnika wykonane z blachy stalowej o grubości 2 mm i skręcone śrubami M6 i M8.
Usterzenie ogonowe wykonane z korpusu drewnianego i styropianu, które łączyło w sobie statecznik poziomy i pionowy oraz ster kierunku.
Podwozie bez amortyzacji, koła główne ø 400x70 mm, przednie- ø 260x85 mm.

Silnik- dwucylindrowy, chłodzony powietrzem od samochodu Trabant o mocy 19 kW (26 KM). Śmigło drewniane o średnicy- 1,2 m, pchające, zamocowane bezpośrednio na wale silnika. Paliwo przepływało grawitacyjnie z metalowego zbiornika o pojemności 8 l.
Piasta wirnika typu trzpieniowego, wykonana według rysunków Bensena, sterowała się przez wiszący drążek. Na prawej stronie poprzecznego uchwytu zamontowany było pokrętło gazu typu motocyklowego i wyłącznik.

Dane techniczne Zołotow Bensen B-8 (wg [2]):
Średnica wirnika- 6,1 m, długość- 3,42 m, wysokość- 1,84 m.
Masa ramy bez wirnika i silnika- 42 kg, masa własna- 105 kg, masa startowa- 190 kg.
Osiągi obliczeniowe: prędkość max- 129 km /h, zasięg-160 km.