Wojskowy Instytut Techniczny Uzbrojenia (WITU)
WITU
Instytut Badań Artylerii
Instytut Techniczny Uzbrojenia
Centralny Naukowo-Badawczy Poligon Artyleryjski
Po zakończeniu II wojny światowej kiedy odbudowywano przemysł obronny, reaktywowano również działalność badawczą w dziedzinie uzbrojenia. Efektem tego było powołanie w Zielonce koło Warszawy Zakładu Badań Broni i Amunicji. W wyniku wielu zmian organizacyjnych w 1964 r. utworzono Wojskowy Instytut Techniczny Uzbrojenia, nawiązując w ten sposób do tradycji okresu międzywojennego. Podstawowe obowiązki statutowe pozostały praktycznie identyczne jak w okresie 1926-1939, poszerzył się tylko zakres zainteresowań o uzbrojenie rakietowe i radiolokację. W tym okresie powstało wiele prac między innymi: polowa wyrzutnia rakietowa WP-8, morska wyrzutnia rakietowa WM-18, urządzenie treningowe do rakiet taktycznych, pistolet wz. 64 CZAK, granatnik ppanc. Komar oraz amunicja ćwiczebna i artyleryjska różnych kalibrów.
Do statutowych obowiązków WITU należy zaliczyć: badania naukowe, analizy, prognozy i ekspertyzy z dziedziny uzbrojenia i środków bojowych, projektowanie nowych wzorów uzbrojenia i modernizacja już istniejących, badania certyfikacyjne i eksploatacyjne, normalizacja, opracowywanie systemów gospodarowania środkami bojowymi. Ten szeroki obszar działalności stosowany jest w dziedzinach: uzbrojenia strzeleckiego i lotniczego, artylerii i uzbrojenia rakietowego oraz radiolokacji. Opracowane i wdrożone zostały (dlatego, że interesują mnie prace z dziedziny lotnictwa i techniki rakietowej, pomijam opracowania z innych dziedzin, których było bardzo dużo):
- głowica odłamkowo-burząca TYTANIT do rakiety taktycznej,
- pancerz reaktywny do czołgu TWARDY,
- kamizelki kuloodporne,
- hełm bojowy wz.94 (z kompozytów),
- polowa artyleryjska stacja balistyczna,
- artyleryjsko-rakietowy zestaw Jod (razem z Ośrodkiem Badawczo-Rozwojowym Sprzętu Mechanicznego (OBR SM) w Tarnowie),
- granaty nasadkowe,
W latach 1990-tych opracowano w Instytucie projekty:
- 60 mm moździerz dalekonośny,
- 60 mm moździerz lekki COMMANDO,
- głowica kasetowa do rakiety M-21,
- podkalibrowy pocisk typu APDST do 23 mm armaty plot.,
- Imitator Celu Powietrznego ICP-89,
- Imitator Celu Powietrznego ICP M-140,
- Imitator Celu Powietrznego ICP-G do rakiety Grom,
- ruchoma stacja kontrolno pomiarowa do rakiety Grom,
- dokonano modyfikacji rakiet zestawów przeciwlotniczych Kub, Krug, Newa i Wołchow, tak aby możliwe były ćwiczebne strzelania na poligonie w Ustce. Montowane są w nich specjalne zespoły elektroniczne ograniczające, ze względu na rozmiary poligonu, zasięg lotu rakiety i powodujące jej samolikwidację po przeleceniu określonego dystansu,
- (wg [4]- w WITU opracowano cel powietrzny Koliber, inne źródła natomiast podają, że powstał w Instytucie Technicznym Wojsk Lotniczych).
W lutym 1995 r. Wojskowy Instytut Techniczny Uzbrojenia testował głowice śledzące rakiet NT-D. Od 1999 r. uczestniczył w programie modernizacji modernizacji sowieckiej artyleryjskiej wyrzutni rakietowej BM-21 ”Grad”, pod oznaczeniem BM-21M. System BM-21M przeszedł próby kwalifikacyjne w 2003 r., jednak nie doczekał się wdrożenia. Dlatego w 2005 r. podjęto prace nad dalszą modyfikacją- WR-40 ”Langusta”. Następnym krokiem było rozpoczęcie pracy badawczo-rozwojowej nad wyrzutnią dla rakiet systemu MLRS. Studia nad takim systemem prowadzone były, pod nazwą HIMARS-P, w WITU i Hucie Stalowa Wola S.A..
Na początku lat 2000-nych pracowano nad samobieżnym zautomatyzowanym systemem rakiet przeciwlotniczych bliskiego zasięgu uzbrojony w zestawy rakiet przeciwlotniczych ”Grom”. WITU współpracował z polskimi przedsiębiorstwami przemysłu zbrojeniowego w dziedzinie nowych rozwiązań i modernizacji sprzętu uzbrojenia, badań odbiorczych i eksploatacyjnych oraz certyfikacji wyrobów dla wojska, m.in.: z CNPEP Radwar S.A. przy przeciwlotniczej platformie rakietowej Poprad, przedsiębiorstwem Visomatik przy przeciwlotniczej rakiecie kierowanej i układzie do zabezpieczenia strzelań na poligonie, Zakładami Mechanicznymi Tarnów S.A. przy urządzeniu szkolno-treningowym do zestawu przeciwlotniczego.
WITU nawiązał również współpracę z wiodącymi europejskimi koncernami zbrojeniowymi, m.in. z: Roxel z Francji (modernizacja pocisku rakietowego), Rheinmetall Air Defence Systems z Niemiec (zautomatyzowany system rakiet przeciwlotniczych krótkiego zasięgu), LFK Lenkflugkorpersysteme GmbH z Niemiec (system obrony powietrznej krótkiego zasięgu), Sagem S.A. z Francji (przenośne systemy obrony przeciwlotniczej, systemy wykrywania i śledzenia na podczerwień). Ponadto WITU realizuje wieloletni kontrakt z partnerem algierskim dotyczący eksploatacji rakiet i szkoleń personelu technicznego kontrahenta.
W Polsce zostało powołane konsorcjum, w skład którego wchodzą: WITU, WAT, HSW SA, WB Electronics, Fabryka Produkcji Specjalnej Sp. z o.o. oraz Jelcz-Komponenty. Prowadzi ono prace nad artyleryjskim systemem rakietowym ”Homar-P”, polskim odpowiednikiem wyrzutni rakietowej MLRS.
Ok. 2008 r. Wojskowy Instytut Techniczny Uzbrojenia oraz firma Eurotech Sp. z o.o., podjęły próbę opracowania samolotowego imitatora celu powietrznego z programowalną trajektorią lotu na bazie platiormy bezzałogowej (BSL). Podstawą powstałej koncepcji jest wykorzystanie samolotu bezzałogowego MJ-7 ”Szogun” z 2007 r., skonstruowanego i wykonanego w firmie Eurotech Sp. z o.o. W 2011 r. obie firmy opracowały projekt bezpilotowego aparatu rozpoznawczo- dozorującego E310
Konstrukcje:
WP-8z, 1962, artyleryjska wyrzutnia rakietowa.
WM-18, lata 1960-te, artyleryjska wyrzutnia rakietowa.
WITU ”Osa”, cel powietrzny.
ICP-89, 1993, imitator celu powietrznego.
ICP M-140 (ICP-140), ok. 1996, imitator celu powietrznego.
ICP-G, cel powietrzny.
WITU-lekki, samobieżny przeciwlotniczy zestaw rakietowy krótkiego zasięgu, ok. 2000 r., przeciwlotniczy zestaw rakietowy krótkiego zasięgu.
HIMARS-P/Homar-P, 2008, artyleryjska wyrzutnia rakietowa.
MJ-7 ”Szogun”, 2007, bezzałogowy aparat latający- samolotowy imitator celu powietrznego.
Eurotech E310, 2011-2012, bezzałogowy aparat rozpoznawczy.
Źródło:
[1] ”Historia, osiągnięcia i perspektywy rozwojowe Wojskowego Instytutu Technicznego Uzbrojenia”. Nowa Technika Wojskowa nr 7/1998.[2] Kiński A. ”Karat'98”. Nowa Technika Wojskowa nr 7/1998.
[3] Fuglewicz S. ”Huzar ma już 10 lat! Kalendarium”. Nowa Technika Wojskowa nr 9/1999.
[4] Kiński A. ”Czym bronimy polskiego nieba”. Nowa Technika Wojskowa nr 11/2000.
[5] Kiński A. ”Z optymizmem w przyszłość”. Nowa Technika Wojskowa nr 5/2007.
[6] Kiński A. ”FPS Bolechowo. Jak Feniks z popiołów”. Nowa Technika Wojskowa nr 4/2008.
[7] Szulc T. ”Następcy Katiuszy”. Nowa Technika Wojskowa nr 6 i 8/1999.
[8] „ Adaptacja pocisków S-5MO dla potrzeb szkolenia wojsk. Wykonanie i badanie imitatora celu powietrznego ICP-89”. Prace Naukowo-Badawcze.
[9] „Badania poligonowe imitatora celu powietrznego ICP-140”. Prace Naukowo-Badawcze.