John F. Chotia opracował w latach 1970- tych 18 lotni, z których kilka wy­posażonych było w sztywne skrzydła. Badał również lotnie z napędem. Ponie­waż ważył 90 kg, start z takimi lotniami sprawiał mu trudności. Z tego powodu zdecydował się na budowę lekkiego samolotu "Weedhopper" o konstrukcji kratowej, krytego tkaniną, który byłby niezależny od wiatru i pagórków.

W celu zapewnienia bezpieczeństwa założył, że skrzydła będą sztywne. Aby uprościć konstrukcję, zastosował jedynie ster wysokości i kierunku (płat nie ma lotek i przerywaczy). W celu uproszczenia konstrukcja nie została wyrafinowana pod względem ciężarowym. Zgodnie z oświadczeniem konstruktora, możliwe byłoby zmniejszenie masy o ok. 12 kg, kosztem większej złożoności konstrukcji i ceny. Silnik umieszczony został przed skrzydłem, co jest bardziej bezpieczne niż spotykane często w podobnych konstrukcjach położenie za plecami pilota.

Prototyp został oblatany w 1977 r. Pierwsze loty wykazały- jak stwierdził konstruktor- że samolot był sta­teczny, wystarczająco sterowny i prawidłowo zachowywał się przy przeciągnięciu. Dobrze również zachowywał kierunek na ziemi (także przy bocznym wietrze 16 km/h). Samolot był stosunkowo mało odporny na podmuchy, ze względu na małą masę samolotu i niską prędkość przelotową wynoszącą ok. 50 km/h.

W 1977 r. została podjęta produkcja seryjna w firmie Weedhopper Aircraft. Samoloty "Weedhopper" były dostarczane w formie zestawu do samodzielnego montażu. Czas montażu wynosił ok. 25- 30 roboczogodzin. Samolot stał się bardzo popularny, ponieważ umożliwiał latanie rekreacyjne przy bardzo niskich kosztach nabycia i eksploatacji. Samolot, że względu na szybki i łatwy demontaż może być przechowywany np. w przydomowym garażu. Nie było potrzeby wynajmowania drogiego hangaru. Do startu nie było potrzebne lotnisko, można było wykorzystać dowolny, równy kawałek pola- posiadał bardzo krótki rozbieg wynoszący ok. 30 m. W ciągu 30 lat dostarczono ok. 13 000 zestawów.

Opracowano kilka wersji samolotu:
- "Weedhopper A" (JC-24A)- pierwsza wersja seryjna,
- "Weedhopper B" (JC-24B)- ulepszona wersja seryjna,
- "Weedhopper C" (JC-24C)- ulepszona wersja seryjna,
- "Weedhopper Standard"- podstawowa wersja samolotu o masie własnej 107 kg, napędzana silnikiem Rotax 277 o mocy 21 kW,
- "Weedhopper Deluxe"- wersja zmodernizowana, napędzana silnikiem Rotax 477 o mocy 30,
- "Weedhopper 40"- zmodernizowany wersja samolotu "Weedhopper Deluxe", napęd bez zmian,
- "Weedhopper Super"- wersja wyposażona w mocniejszy silnik Rotax 503 o mocy 37 kW,
- "Weedhopper II" ("Weedhopper Two Place")- wersja dwumiejscowa, napędzana silnikiem Rotax 503 o mocy 37 kW.

W Polsce.

W 2010 r. oferowany był do sprzedaży używany samolot "Weedhopper" z silnikiem Rotax 503, sprowadzony z Francji.

W sierpniu 2019 r. samolot Chotia "Weedhopper" użytkowany był na lotnisku Konopiska. Samolot był własnością, powstałego w 2010 r., Klubu Sportów Lotniczych "Orzeł".

Konstrukcja.
Jednomiejscowy górnopłat zastrzałowy o konstrukcji metalowej.
Płat- szkielet płata wykonany z rurek lekkostopowych, pokrycie z dakronu. Posiada znaczny dodatni wznios i skośną krawędź natarcia. Płat nie ma lotek i przerywaczy.
Kadłub kratowy, wykonany z rurek lekkostopowych. Krata otacza pilota i stanowi jego zabezpieczenie. Fotel umieszczony został u dołu kratownicy, stosunkowo nisko nad ziemią, przy czym pilot siedzi (pozycja półleżąca) w osi środka ciężkości, co zmniejsza jego wędrówkę.
Podwozie trójpodporowe ze sterowanym bezpośrednio przez pilota kołem przednim.

Silnik:
- prototyp- Yamaha o mocy 14 kW (19 KM),
- "Weedhopper Standard"- Rotax 277 o mocy 21 kW (28 KM),
- "Weedhopper Deluxe", "Weedhopper 40"- Rotax 477 o mocy 30 kW (40 KM),
- "Weedhopper Super", "Weedhopper II"- Rotax 503 o mocy 37 kW (50 KM).

Dane techniczne, prototyp (wg [2]):
Rozpiętość- 8,4 m, powierzchnia nośna- 15 m².
Masa własna- 72 kg, masa startowa  max- 172 kg.
Prędkość do­puszczalna- 80 km/h, prędkość przelotowa- 50 km/h, prędkość prze­ciągnięcia (przy masie pilota 72 kg)- 35 km/h, zasięg- 50 km.