Pierwszą samodzielną konstrukcją por. pil. bal. Zbigniewa Burzyńskiego, kierownika biura technicznego CZB był balon szkolno- treningowy i zawodniczy ZB-1 (E3) o pojemności 1200 ³. Udźwig znacznie większej powłoki aerostatu pozwalał na długie loty szkolne instruktora z dwoma uczniami. Nowy balon otrzymał nazwę "Wilno". Bardzo dobrze spełniał oczekiwania wojska w lotach szkolnych, do treningu załóg i startów w zawodach. Odznaczał się wieloma nowoczesnymi rozwiązaniami dającymi mniejszy ciężar balonu dzięki modernizacji konstrukcji sieci i powłoki. Zdobyte doświadczenie eksploatacyjne pozwoliło na zbudowanie w 1928 r. kolejnego ulepszonego balonu tej klasy pod nazwą "Gdynia" (SP-AHX), zamówionego tym razem przez Aeroklub Rzeczypospolitej Polskiej do startu w zawodach krajowych i międzynarodowych.

Balony ZB-1 (E3)  budowane były od 1925 do 1939 r. Razem wyprodukowano 9 egz.: 5 dla wojska i 4 dla klubów.

Nazwy balonów:
- "Wilno"- właściciel: 1 Batalion Balonowy w Toruniu, rok produkcji: 1925,
- "Gdynia" (SP-AHX)-  właściciel: Aeroklub Rzeczypospolitej Polskiej, rok produkcji: 1929 (wg [4]- 1928),
rejestracja: prawdopodobnie zarejestrowany w 1932 r. Wyrejestrowany w październiku 1933 r.,
- "Legionowo" (SP-ANH)- właściciel: Koło Balonowe przy Aeroklubie Warszawskim, rok produkcji: 1933, rejestracja: 5 maja lub września 1935 r.,
- "Gryf"- właściciel: 1 Batalion Balonowy w Toruniu, rok produkcji: 1936,
- "Katowice"- 2 Batalion Balonowy w Legionowie,
- "Syrena" (SP-ANC)- właściciel: Aeroklub Warszawski, rok produkcji: 1934, rejestracja: 2.05.1935 r.,
- "Mestwin" (SP-BNC)- właściciel: Aeroklub Pomorski, rok produkcji: 1938, rejestracja: 8.05.1938 r.,
- "Wisła" (SP-BPF)- właściciel: Aeroklub Warszawski, rok produkcji: 1938, rejestracja: 6.09.1938 r.,
- "Mościce IV" (SP-?)- właściciel: Mościcki klub Balonowy, rok produkcji: 1939.

Konstrukcja:

Dane techniczne ZB-1 (E3) (wg [1]):
Średnica powłoki- 13,2 m, wysokość- 19,4 m, objętość nominalna- 1200 m³.
Masa własna- 340 kg.