W Turcji kandydatów na pilotów wojskowych Liga Lotnicza przeszkalała najpierw na szybowcach w lotach z wyciągarki i lotach żaglowych wzdłuż zbo­cza. Z nich wybierano kandydatów do szkół pilotów samolotowych. Szkolenie odbywało się na szybowcach sprowadzonych ze Związku Radzieckiego Antonow Us-4 i Antonow Ps-2. Uczeń odbywał też  kilka lotów żaglowych na dwusterze z holu za samolotem nad dość stromym zboczem lub ze startu z gum ze szczytu zbocza. Do tego celu służyły szybowce Szeriemietjew Sz-5 również produkcji radzieckiej.

Powodowało to w szkole spore zapotrzebowanie na nowe szybowce tych typów, a Związek Radziecki, przeznaczywszy całą produkcję swego przemysłu na cele wojenne, nie mógł ich dostar­czyć. Do ich produkcji przystąpiła więc wytwórnia Türk Hava Kurumu Ucak Fabrikasi, gdzie pod kierunkiem inż. Stanisława Rogalskiego, inż. Jerzego Teisseyre i inż. Leszka Dulęby, skopiowano szybowce Antonow Us-4, Antonow Ps-2 i Szeriemietjew Sz-5.

W latach 1944- 1945 wykonano pomiary rozebranego szybowca Sz-5 oraz komplet rysunków do jego budowy. W 1946 r. wyprodukowano go w niewielkiej liczbie (prawdopodobnie kilka egzemplarzy, wg [4]- 10 lub 15 egz.) pod oznaczeniem THK-9 (wg [1] i [3]- oznaczenie szybowca to THK-6- prawdopodobnie błędna informacja). Szybowce THK-9 produkowane były również w zakładach Nuri Demirağ Uçak Fabrikası.

Po przejęciu w 1952 r. fabryki THK przez zakłady Makine ve Kimya Endüstrisi Kurumu (MKEK), została zaprojektowana zmodernizowana wersja szybowca THK-9 pod oznaczeniem MKEK-7. Wg [5]- wyprodukowano 5 szybowców tej wersji.