Niemiecka wytwórnia Albatros Flugzeug-Werke G.m.b.H zbudowała w 1917 r. samolot szturmowy Albatros J-I (oznaczenie fabryczne L40), w którym połączono komorę płatów z samolotu Albatros C-XII z nowym opancerzonym kadłubem. Samolot należał do nowej klasy Infanterieflugzeug, w skrócie IFL. Dosłownie oznaczało to samolot piechoty, a w przenośni wspierający działania wojsk lądowych. Zbiornik paliwa i kabiny załogi osłonięte od spodu i po bokach pancerzem o grubości 5 mm ze stali chromoniklowej, zawieszonym na konstrukcji kadłuba. Projekt samolotu został opracowany przez konstruktorów Thelena i Schuberta. W latach 1917-1918 wyprodukowano ok. 240 egz.

Do operacji bojowych wprowadzono je od jesieni 1917 r. na froncie zachodnim, gdzie Niemcy starali się działać na raz liczbą trzech maszyn co najmniej na jednym odcin­ku. Ostrzeliwanie celów odbywało się z wysokości 50 do 500 metrów. W boju okazały się bardziej efektywne niż stosowane do tych samych zadań, wprowadzone wcześniej, lekkie samoloty wywiadowcze klasy CL. Sku­teczność w stosunku do piechoty w rowach strzeleckich oraz obsługi dział w okopanych stanowiskach okazała się tak duża, że kontynuowano rozwój tego samolotu (Albatros J-ll).

W Polsce.

W Polsce znajdowało się 10 samolotów Albatros J-I (wg [1]). Wszystkie stanowiły zdobycz wojenną w Wielkopolsce. Samoloty Albatros J-I były na wyposażeniu 1 Esk. Wielkopolskiej (później 12 EW), 3 Esk. Wielkopolskiej (później 14 EW), 8 EW i sojuszniczej 1 Zaporoskiej Eskadry Ukraińskiej. W 1 Esk. Wielkopolskiej wykorzystano je wiosną i latem 1919 r. na Froncie Południowym przy oswobodzeniu Małopolski Wschodniej, w 8 EW okresie Bitwy Warszawskiej w sierpniu 1920 r., a w 14 EW (d. 3 Esk. Wielkopolskiej) jesienią 1920 r., na Wołyniu w rejonie Łucka. Najwięcej, bo 4 Albatrosy J-I, przydzielono do 1 Zaporoskiej Eskadry Ukraińskiej wchodzącej w skład armii gen. Pawlenki. Eskadra sformowana w lipcu, wyjechała na front we wrześniu 1920 r. gdzie działała jeszcze jakiś czas po rozejmie. Pod koniec listopada powróciła z Wołoczysk do Lwowa. Przekazanie całego sprzętu, w tym 4 Albatrosów J-I z powrotem stronie polskiej, nastąpiło w Bydgoszczy w lutym 1921 r.

Kilka samolotów tego typu znalazło się w wyposażeniu Szkoły Pilotów w Ławicy. Ostatnie Albatrosy J-I skasowano wiosną 1921 r. Tylko jedne pozostał w 3 PL i był remontowany jeszcze latem 1922 r.

Konstrukcja:
Dwumiejscowy dwupłat o konstrukcji drewnianej.
Skrzydła dwudźwigarowe skrzynkowe, pokryte od krawędzi natarcia do pierwszego dźwigara sklejką, reszta płótnem. Komora płatów dwuprzęsłowa. Lotki na obu płatach. Ich konstrukcję sta­nowiły ramy z rur stalowych kryte płótnem.
Kadłub o przekroju prostokątnym, z zaokrąglonym grzbietem. Konstrukcja opierała się na sześciu podłużnicach jesionowych w przedniej części, zaś świerkowych w tylnej, zamocowanych na obwodzie sklejkowych wręg rozstawionych w odpowiednich odstępach. Pokrycie w tylnej części sklejkowe, nakładane na gorąco, tworzyło konstrukcję skoru­pową o owalnym przekroju. Środkowa część kadłuba o skrzyniowatym wy­glądzie była utworzona przez zamoco­wanie na podłużnicach odpowiednio przyciętych i uformowanych arkuszy 5-milimetrowej blachy pancernej tworząc od dołu, z boków i od tyłu osłonę dla załogi przed pociskami broni piechoty. Przednia część kadłuba z silnikiem była okryta zwykłymi osłonami blaszanymi, zaś dalej aż do pancerza sklejką. Kabiny odkryte.
Usterzenie spawane z rur stalowych (wg [3]- stateczniki drewniane, kryte sklejką. Stery wykonane z rur stalowych, kryte płótnem). Stery z kompensacją rogową.
Podwozie klasyczne stałe.

Uzbrojenie- 2 stałe karabiny maszynowe Spandau wz. 08/15 kal. 7,92 mm, zabudowane po bokach kabin obserwatora i strzelające pod kątem 45° w dół ku przodowi, przez otwór w spodzie kadłuba, uruchamiane przez pilota oraz 1 ruchomy karabin maszynowy obserwatora Parabellum wz. 14 kal. 7,92 mm.

Silnik- rzędowy, 6-cylindrowy, chłodzony wodą Benz Bz-IV o mocy 147 kW (200 KM).

Dane techniczne J-I (wg [1]):
Rozpiętość- 14,14 m, długość- 8,83 m, wysokość- 3,37 m, powierzchnia nośna- 42,82 m².
Masa własna- 1398 kg, masa użyteczna- 410 kg, masa całkowita- 1808 kg.
Prędkość max- 140 km/h, czas wznoszenia na 1000 m- 11' 15'', pułap- 4000 m, zasięg- 350 km, czas lotu- 2 h 30'.