Bogumił Czesław Szuba urodził się 31.01.1925 r. w Brzozowie na Podkarpaciu jako syn leka­rza Władysława i Cecylii z Gadomskich. Tam ukończył szkołę podstawową i dwie klasy gimnazjum ogólno­kształcącego. Zajmował się modelarstwem lotniczym.

Podczas wojny, aby zabezpieczyć się przed wywie­zieniem na przymusowe roboty do Niemiec, od grudnia 1939 r. do maja 1944 r. pracował jako technik w zakładzie den­tystycznym. Równocześnie na tajnych kompletach kon­tynuował naukę gimnazjalną i licealną.

Utrzymywał kontakt z kolegami z partyzantki AK. 4.06.1944 r., wracając samochodem ciężarowym z całą grupą kolegów z AK ze spotkania, natknęli się na nie­miecką policję i zostali aresztowani. Dzięki interwencji rodziców, za łapówkę, zostali zwolnieni po dwóch tygo­dniach. Był to ostatni okres pobytu Niemców na tych terenach- 3.08.1944 r. weszli do Brzozowa Sowieci.

Od września 1944 r. uczęszczał do 2 klasy liceum matematyczno- fizycznej w Brzozowie i w maju 1945 r. zdał maturę. Wbrew radom ojca, by studiować stomatologię, we wrześniu 1945 r. rozpo­czął studia na Wydziale Mechanicznym Politechniki Ślą­skiej w Gliwicach. Gdy przy Akademii Górniczo-Hut­niczej w Krakowie utworzono Wydział Komunikacji z kierunkiem lotniczym, przeniósł się na ten wydział. Od października 1947 r. do października 1949 r. był asystentem w Katedrze Budowy Płatowców, kierowanej przez doc. Franciszka Kotowskiego. W tym okresie pracował społecznie jako członek Terenowej Rady Mode­larstwa i instruktor modelarstwa lot­niczego w APRL i Wojewódzkim Do­mu Kultury. 24.02.1951 r. obronił pracę magisterską z wynikiem bardzo dobrym, uzyskując tytuł mgr inż. W wyniku obowiązującego wówczas nakazu pracy po studiach, został przydzielony do Centralnego Biura Aparatury Chemicznej i Urządzeń Chemicznych "Koksoprojekt" w Krakowie, gdzie jako starszy konstruktor pracował od lutego 1951 r. do marca 1955 r. Zajmował się też amatorsko projektowaniem szybowców. To było jego największą pasją.

W maju 1955 r. otrzymał pracę w Szybowcowym Zakładzie Doświadczalnym w Bielsku przy opra­cowaniu zagadnień projektowo-kon­strukcyjnych jako starszy konstruk­tor. Był projektantem i konstrukto­rem pierwszych szybowców nowej generacji przeznaczonych na mistrzostwa świata w klasie otwartej. Opracowane przez niego szybowce wysokowyczynowe SZD-19x "Zefir" oraz jego wersje rozwojowe "Zefir 2" i następny typ "Zefir 3" i "Ze­fir 4" miały w danym okresie osiągi na poziomie światowym. Pozwoliły one polskim pilotom na zdobycie czołowych miejsc na szybowcowych mistrzostwach świata. Był autorem dwóch patentów na wynalazki z dziedziny konstrukcji szybowcowych, które znalazły zastosowanie w szy­bowcach typu "Zefir". W 1958 r., na wewnętrzny konkurs SZD na szybowiec zawodniczy klasy standard, opracował projekt szybowca "Standard 60", za który uzyskał trzecią nagrodę. Od 1969 r. był szefem Biura Kon­strukcyjnego, a następnie wydziału Badawczo- Rozwojowego, w którym powstały pierwsze polskie szybowce laminatowe. W 1972 r. z wykorzystaniem skrzydeł od "Zefira 4" powstał dwumiejscowy SZD-40 "Halny". W latach 1979- 1980 opracował projekty motoszybowców SZD-46 "Lolek" i SZD-46 "Bolek-Lolek". Brak odpowiedniego, lekkiego i niezawodnego silnika uniemożliwił ich realizację.

W latach 1976- 1978 i 1983- 1987 był Głównym Konstruktorem Zakładów Szybowcowych w Bielsku. W 1978 r. opracował projekt szybowca do wysokowyczynowego treningu, oznaczonego prawdopodobnie SZD-54. W 1982 r. opracowano pod jego kierunkiem szybowiec SZD-48-3 ”Jantar Standard 3”.

Reprezentant SZD na Kongresach OSTIV w czasie trwania szybowco­wych mistrzostw świata w Kolonii (RFN), Vrśac (Jugosławia) oraz na Salonie Lotniczym w Cannes (Fran­cja). Autor szeregu artykułów technicz­nych.

Był wszechstronnie uzdolniony. Amatorsko zajmował się jubilerstwem, kolekcjonowaniem motyli i owadów, malowaniem z natury, stolarką na potrzeby domowe oraz budował samochód na podwoziu Volkswagena. Uprawiał turystykę górską.

Był odznaczony Srebr­nym Krzyżem Zasługi (1964 r.), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1983 r.), Dyplomem Hono­rowym FAI (1962 r.), Dyplomem FAI im. Tissandiera (1963 r.), Brązowym (1967 r.) i Srebrnym (1972 r.) Medalem Zasłużonego dla Obronności Kraju, Odznaką Zasłużo­nego dla APRL (1976 r.), Zło­ta odznaka Zasłużony dla Rozwoju Województwa Katowickiego, odznaka Zasłużony dla Zakładu.

W czerwcu 1949 r. ożenił się z Danutą z d. Kwaśną, z którą miał córkę Halinę Szuba-Rostkowską.

Zmarł 20.07.1989 r. w Bielsku i został pochowany na cmentarzu katolickim w Bielsku-Białej.

Konstrukcje:
Szuba "Standard 60", 1958, projekt szybowca wyczynowego klasy standard.
SZD-19x ”Zefir 1”, 1959, szybowiec wyczynowy klasy otwartej.
SZD-19-2 ”Zefir 2”, 1960, wysokowyczynowy szybowiec klasy otwartej.
SZD-26 ”Wilk”, 1961, projekt motoszybowca.
SZD-29 ”Zefir 3”, 1965, wysokowyczynowy szybowiec klasy otwartej.
SZD-31 ”Zefir 4”, 1967, wysokowyczynowy szybowiec klasy otwartej.
SZD-54, 1978, projekt szybowca do wysokowyczynowego treningu.
SZD-46 "Lolek", 1979, projekt motoszybowca.
SZD-46 "Bolek-Lolek", 1980, projekt motoszybowca.
SZD-48 ”Jantar Standard 3”, 1982, szybowiec wyczynowy klasy standard.