W Polsce.

Polskie lotnictwo wojskowe poszukując samolotów lekkich nadających do współpracy z dużymi jednostkami kawalerii (dywizjami i brygadami) zakupiło w 1926 r. w celach eksperymentalnych mały samolot Stahlwerk Mark R-IIIb. Był to ostatni egzemplarz seryjny nr 135 wyprodukowany w 1925 r., nabyty okazyjnie. Zakupiony został ze składek społecznych LOPP. Przydzielony został do prób do Eskadry Treningowej WCZL. Po próbach w locie przekazano go LOPP.

W latach 1924-1925 r. bracia Edward i Wojciech Sopora zaprojektowali samolot sportowy Silesia S-4, który był wzorowany na samolocie Stahlwerk Mark R-III. Samolot został oblatany w czerwcu 1925 r.

Konstrukcja:
Jednomiejscowy górnopłat zastrzałowy o konstrukcji mieszanej.
Skrzydło- dwudźwigarowe drewniane.
Kadłub- spawany z rur stalowych.

Silnik- 3- cylindrowy, gwiazdowy, chłodzony powietrzem Stahlwerk Mark F II o mocy 26- 29 kW (35- 39 KM). Zbiornik paliwa o pojemności 40 l.

Dane techniczne R-IIIb (wg [1]):
Rozpiętość- 7,65 m, długość- 5,20 m, wysokość- 2,00 m, powierzchnia nośna- 11,0 m².
Masa własna- 260 kg, masa użyteczna- 105 kg, masa całkowita- 365 kg.
Prędkość max- 105 km/h, prędkość minimalna- 45 km/h, pułap- 2000 m, zasięg- 300 km.