Dzięki społecznym funduszom LOPP, dotacjom Ministerstwa Komunikacji i ofiarności pracowników PLL ”Lot” w Warsztatach Sekcji Lotniczej KMSPW na Okęciu powstały 3 samoloty RWD-6 przeznaczone do udziału w Międzynarodowych Zawodach Challenge 1932 r. Projekt opracowali Stanisław Rogalski, Stanisław Wigura i Jerzy Drzewiecki. Prace nad projektem rozpoczęto w 1931 r. W czerwcu 1932 r. samoloty były gotowe. Pierwszy lot RWD-6 wykonał 3.06.1932 r. Samoloty otrzymały znaki SP-AHL, SP-AHM, i SP-AHN. Podczas prób SP-AHM w czasie lotu z dużą prędkością nisko nad ziemią rozsypały się skrzydła, lecz szczęśliwie pilot Jerzy Drzewiecki uratował się.

W Challenge 1932 w dniach 11-28.08.1932 r. zwyciężyli kpt. Franciszek Żwirko i Stanisław Wigura na SP-AHN, zaś kpt. Tadeusz Karpiński na SP-AHL zajął 9-miejsce. Challenge obejmował próby techniczne, rajd wokół Europy o długości 7359 km oraz wyścig na trasie 300 km. Na RWD-6 uzyskano prędkość minimalną 57,6 km/h. maksymalną 216 km/h, czas demontażu i montażu skrzydeł 2 min 13 s i długość startu na bramkę wysokości 8 m- 111 m. Zwycięstwo Żwirki i Wigury było pierwszym dużym sukcesem międzynarodowym polskiego lotnictwa.

11.09.1932 r. Żwirko i Wigura lecąc na Mityng Lotniczy do Pragi rozbili się pod Cierlickiem Górnym koło Cieszyna podczas burzy z powodu urwania się skrzydeł SP-AHN. Pozostały egz. RWD-6 był wystawiony na Międzynarodowym Salonie Lotniczym w Paryżu w 1932 r. Przyczyną wypadków RWD-6 była zbyt mała sztywność skrzydeł na skręcanie. Zjawisko niestateczności skrętnej skrzydeł zostało zbadane dopiero jesienią 1932 r. Na pozostałym egzemplarzu RWD-6 wzmocniono skrzydło i dodano drugi zastrzał, zmieniając oznaczenie samolotu na RWD-6 bis. Samolot oblatany został we wrześniu 1933 r. Samolotu tego używała wytwórnia, a stanowił on własność Ministerstwa Komunikacji. W V Krajowym Lotniczym Konkursie Turystycznym we wrześniu 1933 r. RWD-6bis zajął 10. miejsce, natomiast w VI locie Południowo-Zachodniej Polski 23.06.1934 r. 2. miejsce. Samolot skasowano 22.04.1935 r.

RWD-6 dał początek rodzinie samolotów RWD krótkiego startu: RWD-9, RWD-13, RWD-15. Był pierwszym polskim samolotem krótkiego startu.

Konstrukcja:
Dwumiejscowy górnopłat zastrzałowy o konstrukcji mieszanej.
Płat prostokątny, z zaokrąglonymi końcami i zwężeniem przy kadłubie, dwudzielny, drewniany, jednodźwigarowy ze skośnym dźwigarkiem pomocniczym i dźwigarkiem wzdłuż lotek i klap, kryty do dźwigara głównego sklejką (keson noskowy), dalej płótnem, podparty pojedynczymi zastrzałami, wyposażony w klapy oraz w samoczynne sloty na całej rozpiętości. Skrzydła składane wzdłuż kadłuba. Lotki wychylane różnicowe.
Kadłub kratownicowy spawany z rur stalowych chromomolibdenowych, wykrzyżowany drutem stalowym, kryty płótnem na szkielecie z listew drewnianych. Przód kadłuba osłonięty blachą aluminiową. Kabina zakryta.
Usterzenie wolnonośne, drewniane. Stateczniki kryte sklejką, stery płótnem.
Podwozie klasyczne stałe.

Silnik- gwiazdowy silnik Armstrong-Siddeley ”Genet Major” o mocy startowej 118 kW (160 KM).

Dane techniczne RWD-6 (wg [1] i [5]):
Rozpiętość- 11,0 m, długość- 6,6 m, wysokość- 2,07 m, powierzchnia nośna- 16,0 m².
Masa własna- 474 kg, masa użyteczna- 276 kg, masa całkowita- 750 kg.
Prędkość max- 216 km/h, prędkość przelotowa- 190 km/h, prędkość min.- 57,6 km/h, wznoszenie- 5,5 m/s, pułap- 6000 m, zasięg- 850 km.