RWD-1, 1928

Samolot sportowy, turystyczny. Polska.
Samolot sportowo- turystyczny RWD-1. (Źródło: archiwum).
W zimie 1927/1928 zespół studentów Politechniki Warszawskiej Stanisław Rogalski, Stanisław Wigura i Jerzy Drzewiecki zaprojektowali swój pierwszy wspólny samolot, oznaczony od ich nazwisk RWD-1 (początkowo RWD). Układ samolotu nawiązywał do konstrukcji samolotów sportowych Messerschmitta. W 1928 r. Warsztaty Sekcji Lotniczej KMSPW zbudowały egzemplarz do prób statycznych oraz prototyp samolotu. Pierwszy lot na RWD-1 wykonał we wrześniu 1928 r. J. Drzewiecki na lotnisku Mokotowskim w Warszawie. Był to pierwszy polski samolot o masie użytecznej większej od masy własnej. RWD-1 pilotowany przez Zbigniewa Babińskiego wziął udział w II Krajowym Konkursie Awionetek (29.10.-1.11.1928), lecz go nie ukończył z powodu defektu silnika. Podczas konkursu demontaż i montaż samolotu przeprowadzono w rekordowym czasie 7 minut dzięki pomysłowej konstrukcji okuć skrzydłowych. Samolot został wyróżniony za oryginalną konstrukcję i opracowanie techniczne wykraczające ponad przeciętny poziom.

W 1929 r. samolot otrzymał znaki rejestracyjne SP-ACC. Na wiosnę 1929 r. na RWD-1 wykonano rajd dookoła Polski. W zimie 1929/1930 myszy przegryzły w hangarze dźwigar samolotu i został skasowany. RWD-1 dał początek całej rodzinie samolotów, z których RWD-2, RWD-3, RWD-4 i RWD-7 stanowiły bezpośrednie jego rozwiniecie, zaś RWD-5 dalsze. Cechą charakterystyczną samolotu była konieczność wychylenia się przez okno dla uzyskania widoczności do przodu.

Konstrukcja.
Dwumiejscowy górnopłat wolnonośny o konstrukcji drewnianej.
Płat trapezowy, wolnonośny, niedzielony, jednodźwigarowy, z dźwigarkiem pomocniczym, kryty sklejką do głównego dźwigara, dalej płótnem. Profil płata Aviation Belge 55.
Kadłub o oryginalnym przekroju, w dolnej części prostokątny, w górnej zwężony łukami wklęsłymi, drewniany, kryty sklejką. Osłona silnika z blachy aluminiowej. W przodzie kadłuba zbiornik paliwa. Kabiny z nieoszklonymi oknami po bokach i widocznością do przodu umożliwioną przez specjalny kształt góry kadłuba. Wejście do kabin przez drzwi. Do przedniej kabiny- drzwi z prawej strony, do tylnej- z lewej.
Usterzenie drewniane, stateczniki kryte sklejką, stery płótnem.
Podwozie stałe, główne bardzo niskie, z wysięgnikami, względem których za pomocą sznura gumowego były amortyzowane półosie z kolami. Podwozie osłonięte blachą aluminiową. Płoza ogonowa drewniana amortyzowana.

Silnik- chłodzony powietrzem 2-cylindrowy, płaski ABC ”Scorpion II” o mocy nominalnej 25 kW (34 KM) i mocy startowej 29 kW (40 KM). Śmigło dwu­łopatowe, drewniane, stałe Szomański, o średnicy 1,5 m.

Dane techniczne RWD-1 (wg [1] i [2]):
Rozpiętość- 9,8 m, długość- 6,0 m, wysokość- 1,7 m, powierzchnia nośna- 13,6 m2.
Masa własna- 206 kg, masa użyteczna- 211 kg, masa całkowita- 417 kg.
Prędkość max- 135 km/h, prędkość przelotowa- 115 km/h, prędkość min.- 65 km/h, wznoszenie- 1,8 m/s, pułap- 1950 m, zasięg- 500 km.

Galeria

  • Samolot RWD-1 na lotnisku. (Źródło: Glass Andrzej ”Polskie konstrukcje lotnicze do 1939”. Tom 1. Wydawnictwo STRATUS. Sandomierz 2004).
  • Pierwszy samolot Rogalskiego, Wigury i Drzewieckiego RWD-1 po zbudowaniu w 1928 r., przed gmachem chemii na terenie Politechniki Warszawskiej. (Źródło: Glass Andrzej ”Polskie konstrukcje lotnicze do 1939”. Tom 1).
  • RWD-1, rysunek w rzutach. (Źródło: Glass Andrzej ”Polskie konstrukcje lotnicze 1893-1939”).

Źródło:

[1] Dulęba L., Glass A. ”Samoloty RWD”. Wydawnictwo Komunikacji i Łączności. Warszawa 1983.
[2] Glass A. ”Polskie konstrukcje lotnicze do 1939”. Tom 1. Wydawnictwo STRATUS. Sandomierz 2004.
[3] Glass A. ”Polskie konstrukcje lotnicze 1893-1939”. Wydawnictwo Komunikacji i Łączności. Warszawa 1977.
[4] Samoloty wojskowe świata 1935-1945.
blog comments powered by Disqus