Rachlewicz "Ślizgowiec 2", 2005
Poduszkowiec ”Ślizgowiec 2” użytkowany był od jesieni 2005 r. do wiosny 2007 r. Najdłuższa podróż (30 km) została odbyta po Wiśle w okolicach Bydgoszczy. Potem używany był sporadycznie, podczas eksperymentów z różnymi rodzajami fartuchów (balonowo segmentowy, balonowy-dwukomorowy). Podczas eksperymentów w poduszkowcu zastosowano mocniejszy silnik unoszenia (WSK 175)- taki sam jak silnik napędu głównego. W 2010 r., po sprzedaży ”Ślizgowca 3”, Adam Rachlewicz rozpoczął ponownie jego regularne użytkowanie. Konstruktor wrócił do ogrodniczego silnika unoszenia i zastosował fartuch balonowy-dwukomorowy. ”Ślizgowiec 2” jest bardzo udaną konstrukcją, która stanowi czołówkę współczesnych poduszkowców amatorskich.
Konstrukcja:
Jednomiejscowy poduszkowiec, konstrukcja wykonana całkowicie ze sklejki zalaminowanej tkaniną szklaną z żywicą.
Usterzenie podwójne, umieszczone w strumieniu zaśmigłowym.
Napęd- 2 silniki umieszczone z tyłu kadłuba. Pierwszy- silnik ogrodniczy, dwusuwowy o mocy ok. 3,7 kW (ok. 5 KM) napędza poprzez przekładnie pasową wentylator unoszenia. Przez pewien czas do napędu wentylatora unoszenia stosowano silnik WSK 175 o mocy ok. 8 kW (ok. 11 KM). Napęd główny (poziomy)- wzorowany na napędzie paralotniowym, stanowi silnik WSK 175 o mocy ok. 8 kW (ok. 11 KM), który napędza poprzez przekładnię pasową śmigło o średnicy 124 cm. Moc silnika WSK 175 jest mniejsza niż w motocyklu z powodu uproszczenie układu wydechowego. Ciąg statyczny 45 kg.
Dane techniczne ”Ślizgowiec 2” (wg [1]):
Długość- 3,0 (pierwotnie- 2,65) m, szerokość- 1,6 m, szerokość- 1,6 m, wysokość bez poduszki- 1,6 m.
Masa własna- 125 kg.
Prędkość max na wodzie- 50 km/h, prędkość przelotowa- 40 km/h, wysokość unoszenia- 0,25 m.
Galeria
Źródło:
[1] Informacje uzyskane od Adama Rachlewicza.