Na początku lat 1990-tych w Instytucie Lotnictwa prowadzono prace projektowe i konstrukcyjne nad dwumiejscowym śmigłowcem IS-2 napędzanym silnikiem tłokowym i wykonanym z wykorzystaniem technologii kompozytowej, przewidzianym docelowo jako śmigłowiec do szkolenia podstawowego pilotów, lotów dyspozycyjnych, kontroli ruchu drogowego, patrolowania granic i wybrzeża, kontroli rurociągów i linii elektrycznych wysokiego napięcia itd. W czasie prac projektowych, szczególną uwagę zwrócono na bezpieczeństwo eksploatacji, problemy niezawodności, łatwość i niski koszt obsługi, bardzo dobre własności pilotażowe oraz niski poziom hałasu zewnętrznego. W śmigłowcu zastosowano oryginalne, nowoczesne rozwiązania techniczne.

Projekt, który powstał niewątpliwie pod wpływem amerykańskiego śmigłowca Robinson R-22 Beta, który przez wiele miesięcy stał w hangarze IL, jest propozycją dla Świdnika produkcji nieco konkurencyjnej do produkcji PZL SW-4. Zastosowanie wojskowe nowego sprzętu ogranicza się w chwili obecnej do podstawowej nauki pilotowania śmigłowców, a być może tez do zadań łącznikowo-dyspozycyjnych. Niewielki (projektowany) udźwig IS-2 wyklucza raczej powstanie wersji uzbrojonych.

Inicjatorami prac konstrukcyjnych byli mgr inż. Marek Dębski i mgr inż. Krzysztof Kotliński, którzy opracowali projekt małego śmigłowca DEKO-6. Konstruktorem prowadzącym został mgr inż. Tadeusz Czechyra, od 1996 - mgr inż. Maciej Romicki, a konsultantem był pionier polskiej techniki śmigłowcowej mgr inż. Jan Koźniewski. Konstruowanie śmigłowca przebiegało w kooperacji z WSK PZL-Świdnik i WSK PZL-Rzeszów. W 1995 r. zbudowano makietę śmigłowca. Po raz pierwszy była publicznie prezentowana 26.10.1995 r. na wystawie osiągnięć Komitetu Badań Naukowych i Instytutu Lotnictwa w rozwoju przemysłu lotniczego na lotnisku Okęcie. Śmigłowiec IS-2 został doprowadzony do etapu wykonania prototypu do badań naziemnych.

Konstrukcja:
Dwumiejscowy śmigłowiec o konstrukcji .
Wirnik główny trójłopatowy, łopaty kompozytowe szklano-epoksydowe, o obrysie prostokątno-trapezowym, piasta trójprzegubowa. Wirnik ogonowy otunelowany, czterołopatowy.
Kadłub- część kabinowa z kompozytu szklano-epoksydowego, cześć środkowa spawana z rur stalowych, belka ogonowa duralowa. Kabina zakryta.
Statecznik pionowy kompozytowy, poziomy metalowy.
Podwozie płozowe.

Wyposażenie- zestawy VFR/IFR, radiostacja UHF.

Silnik- tłokowy Textron Lycoming 0-320 o mocy 110 kW (150 KM) lub PZL-Franklin 6A-350-C1 o mocy zdławionej do 150 kW (204 KM). Wg [4]- miał być napędzany silnikiem tłokowym o mocy 132 kW (180 KM).
Układ przeniesienia napędu- przekładnia główna pasowa, przekładnia wirnika głównego i przekładnia końcowa kątowa.

Dane techniczne IS-2, przewidywane (wg [1]):
Średnica wirnika głównego- 7,5 m, długość całkowita- 8,8 m, długość kadłuba- 7,07 m, wysokość- 2,83 m.
Masa własna- 415 kg, masa startowa max- 668 kg.
Prędkość max- 187 km/h (wg [4]- ponad 190), wznoszenie w locie poziomym- 7,16 (wg [4]- 6,5) m/s, wznoszenie w locie pionowym- 4,88 m/s, pułap praktyczny- 4275 m, pułap zawisu z wpływem ziemi- 2180 m, zasięg- 415-510 km, czas lotu- 3 h 23'- 4 h 10'.