PZL "Condor", 1995
Samolot był projektowany w trzech wersjach- standardowej (10 miejsc), luksusowej (6 , z toaletą) i transportowej (4 miejsca + 1930 kg ładunku). Niekonwencjonalny miał być napęd samolotu, w układzie stosowanym przez firmę Soloy: 2 silniki turbinowe napędzające przez wspólną przekładnię pięciołopatowe śmigło pchające, co miało zapewnić możliwie dużą niezawodność przy małych gabarytach. Projekt został przerwany w 1995 r.
Konstrukcja:
Sześcio- do dziesięciomiejscowy średniopłat w układzie trzech powierzchni nośnych o konstrukcji metalowo-kompozytowej.
Płat o ujemnym skosie krawędzi natarcia, skos krawędzi natarcia centropłata + 45°, konstrukcja trójdzielna, metalowa.
Kadłub półskorupowy, część kabinowa, ciśnieniowa, belki kadłubowe niosące usterzenie tylne mieszczą wnęki podwozia głównego. Kabina zakryta, klimatyzowana.
Usterzenie metalowo-kompozytowe. Tylne w odwróconym układzie Rudlickiego, dodatkowe stateczniki pionowe pod belkami kadłubowymi.
Podwozie chowane w locie.
Awionika- rozważane były różne zestawy awioniki produkcji USA.
Napęd: 2 silniki turbinowe Pratt & Whitney PT6A-67A o mocy po 897 kW (1220 KM), napędzające przez wspólną przekładnię pięciołopatowe śmigło pchające.
Dane techniczne "Condor" (wg [1]):
Rozpiętość- 14,0 m, długość- 11,2 m, powierzchnia nośna- 22,2 m2.
Masa własna- 3100-3300 kg, masa startowa max- 5700 kg.
Prędkość max- 740 km/h, prędkość przelotowa- 350 km/h, wznoszenie max- 15,3 m/s, pułap- 12500 m, zasięg max- 6150 km, czas lotu max- 8 h 33'.
Galeria
Źródło:
[1] Makowski T. ”Współczesne konstrukcje lotnicze Polski”. Agencja Lotnicza Altair. Warszawa 1996.