W 1930 r. Kierownictwo Marynarki Wojennej określiło wymagania na ciężki samolot torpedowy dla Morskiego Dywizjonu Lotniczego. W drugiej połowie 1931 r. Państwowe Zakłady Lotnicze przedstawiły KMW ofertę dostawy ciężkiego samolotu torpedowego PZL-18 konkurencyjnego dla PWS-62 i Lublin R-XX.

Był to dwukadłubowy wolnonośny dwusilnikowy samolot metalowy. Części zewnętrzne skrzydeł były adaptowane od PZL-4 z nieznaczną modyfikacją. Oferta budowy nie została przyjęta, do realizacji został wybrany konkurencyjny Lublin R-XX.

PZL-18 należał do grupy największych samolotów zaprojektowanych w biurze konstrukcyjnym wytwórni.

Konstrukcja:
Dwukadłubowy średniopłat wolnonośny o konstrukcji całkowicie metalowej z krótkim kadłubem centralnym i dwoma belkami ogonowymi. Załoga- 4 osoby.
Płat prostokątno- trapezowy z eliptycznymi końcówkami, wolnonośny, trójdzielny, duralowy, dwudźwigarowy, kryty blachą drobnożłobkowaną typu Wibault.
Kadłub duralowy. Środkowa część kadłuba mieszcząca kabiny załogi i torpedy miała konstrukcję kratownicową. Część tylna kadłuba była dwubelkowa. Pokrycie kadłuba i belek ogonowych gładką blachą duraluminiową. Kabina pilota i obserwatora odkryta, osłonięta wiatrochronem.
Usterzenie pionowe podwójne. Usterzenie kryte blachą drobnożłobkowaną Wibault.
Dwa pływaki duralowe o długości 8,5 m, wyprofilowane, z redanem.

Uzbrojenie- 5 ruchomych karabinów maszynowych w trzech stanowiskach strzeleckich: z przodu, tyłu i od spodu kadłuba. Udźwig bomb- 3000 kg lub jedna albo dwie torpedy (usytuowane jedna nad drugą) w komorze bombowej przedziału.

Napęd- 2 silniki rzędowe, 12-cylindrowe, chłodzone wodą Hispano Suiza o mocy 404 kW (550 KM) każdy.
Śmigła dwułopatowe drewniane, stałe.

Dane techniczne PZL-18 (wg [2] i [3]):
Rozpiętość- 28,0 m, długość- 17,0 m, wysokość- 4,5 m, powierzchnia nośna- 130,0 m².