PWS Z-36 / PWS Z-37, 1939
Posługując się nieoficjalnymi danymi silnika inż. August Zdaniewski opracował w latach 1938-1939 projekty szybkich samolotów myśliwskich: jednomiejscowego PWS Z-36 i dwumiejscowego PWS Z-37.
PWS Z-37 był dwumiejscową wersją Z-36 ze strzelcem umieszczonym plecami do pilota i obsługującym ruchomy k.m. W celu odsłonięcia tylnej półsfery, zastosowano opuszczane usterzenie pionowe wypróbowane na samolocie Lublin R-XIII.
Konstrukcja:
Jednomiejscowy (Z-36) lub dwumiejscowy (Z-37) dolnopłat o konstrukcji mieszanej. W wersji seryjnej konstrukcja miała być całkowicie metalowa.
Skrzydła dwudźwigarowe o konstrukcji drewnianej. Wyposażone w klapy szczelinowe i klapolotki.
Kadłub spawany z rur stalowych. W wersji seryjnej konstrukcja kadłuba miała być metalowa, półskorupowa. Kabina zakryta. Z-37 wyposażony w dwuster.
Ster wysokości miał klapę odciążającą Flettnera
Podwozie klasyczne chowane do kadłuba.
Uzbrojenie:
- Z-36 - 4 stałe karabiny maszynowe wz. 36 kal. 7,92 mm. Udźwig bomb- 200 kg,
- Z-37- 4 stałe karabiny maszynowe wz. 36 kal. 7,92 mm oraz 1 ruchomy karabin maszynowy wz. 37 kal. 7,92 mm strzelca.
Silnik- typu podwójna gwiazda Gnôme-Rhône GR14R-4 ”Meteor” o mocy 905/1162 kW (1230/1580 KM).
Dane techniczne PWS Z-36 (wg [1]):
Rozpiętość- 9,75 m, długość- 8,5 m, wysokość- 2,2 m, powierzchnia nośna- 16,0 m2.
Masa własna- 1650 kg, masa użyteczna- 700 kg, masa całkowita- 2350 kg.
Prędkość max- 600 km/h, prędkość minimalna- 140 km/h, pułap- 10 700 m.
Dane techniczne PWS Z-37 (wg [1]):
Rozpiętość- 9,75 m, długość- 8,5 m, wysokość- 2,2 m, powierzchnia nośna- 16,0 m2.
Masa własna- 1750 kg, masa użyteczna- 820 kg, masa całkowita- 2570 kg.
Prędkość max- 570 km/h, prędkość minimalna- 150 km/h, pułap- 10 300 m.
Galeria
Źródło:
[1] Morgała A. ”Samoloty wojskowe w Polsce 1924-1939”. Wyd. Bellona. Warszawa 2003.[2] Gruszczyński J. ”Polskie lotnictwo myśliwskie 1936-1942”. Lotnictwo nr 9 i 11/2006.