W 1929 r. mjr inż. Wacław Makowski opracował projekt wstępny samolotu sportowego PWS-50, przeznaczonego do udziału w międzynarodowych zawodach samolotów sportowych Challenge 1930. Projekt konstrukcyjny samolotu opracował w Podlaskiej Wytwórni Samolotów inż. August Bobek-Zdaniewski, wykorzystując doświadczenia uzyskane przy budowie samolotu PWS-4. Na wiosnę 1930 r. został oblatany prototyp o znakach SP-ADB.

W dniach 20-31.07.1930 r. kpt. Zbigniew Babiński na samolocie PWS-50, z numerem konkursowym 0-6, wziął udział w zawodach Challenge 1930. Podczas rajdu wokół Europy z powodu awarii silnika uszkodził podwozie i ukończył zawody poza konkursem. Samolot został przekazany Klubowi Lotniczemu PWS, gdzie zmieniono mu kształt rury wydechowej i dodano owiewki za miejscami załogi. PWS-50 brał udział w III Krajowym Konkursie Awionetek (24.09.-6.10.1930 r.), w 1931 r. w I Lubelsko-Podlaskich Zimowych Zawodach Lotniczych i w IV Krajowym Konkursie Samolotów Turystycznych (25.09.-1.10.1931 r.), nie kończąc tych zawodów z powodu awarii. W maju 1932 r. samolot otrzymał imię ”Podlasianka”. W III Lubelsko-Podlaskich Zimowych Zawodach Lotniczych (3-5.02.1933 r.) A. Uszacki na PWS-50 zajął 6 miejsce. W I Locie Północno-Zachodniej Polski (4-5.06.1933 r.) J. Szałowski zajął 3. miejsce. W czerwcu 1933 r. został rozbity przez inż. A. Uszackiego w Warszawie. Po tym wypadku samolot skasowano.

Konstrukcja.
Dwumiejscowy wolnonośny średniopłat o konstrukcji drewnianej.
Płat trapezowy, niedzielony, drewniany, dwudźwigarowy (dźwigary skrzynkowe), kryty sklejką do drugiego dźwigara, dalej płótnem. Dźwigary płata przechodziły przez kadłub i były do niego mocowane czterema sworzniami. Profil płata Bobek B4 (G-648). Max cięciwa 2,4 m. Na płacie przy kadłubie chodniki z blachy aluminiowej i stopnie. Napęd lotek- linkami.
Kadłub o przekroju prostokątnym, drewniany, czteropodłużnicowy, kryty sklejką. Łoże silnika spa­wane z rur stalowych. Osłona silnika z blachy aluminiowej. Zbiornik na 100 l paliwa wyrzucany awaryjnie, umieszczony w kadłubie pod bagażnikiem. Kabina odkryta z miejscami obok siebie, umieszczonymi między dźwigarami niedzielonego płata. Sterownice podwójne. Przyrządy pokładowe umieszczone na tablicy przyrządów oraz jeden przed wiatrochronem. W wykrojach płata, po bokach kabiny oraz za kabiną- bagażnik. Po bokach kadłuba stopnie, a na wierzchu kadłu­ba uchwyty- poręcze.
Usterzenie drewniane, stateczniki kryte sklejką, stery - płótnem. Statecznik poziomy podpar­ty zastrzałami. Statecznik poziomy przestawialny w locie, statecznik pionowy przestawialny na ziemi. Napęd sterów- linkami.
Podwozie stałe, główne trójgoleniowe, z rur calowych, z amortyzatorami olejowo- powietrznymi PZL, opartymi o dźwigar płata. Koła 650 x 80 mm. Płoza ogonowa amortyzowana sznurem gumowym.

Silnik- chłodzony powietrzem, 4- cylindrowy, rzędo­wy Cirrus III o mocy nominalnej 62 kW (85 KM) i mocy startowej 69 kW (94 KM). Śmigło dwułopatowe, drewniane, stałe.

Dane techniczne PWS-50 (wg [1]):
Rozpiętość- 11,0 m, długość- 7,1 m, wysokość- 2,1 m, powierzchnia nośna- 20,0 m².
Masa własna- 429 (po remontach- 452) kg, masa użyteczna- 221 kg, masa użyteczna max- 283 kg, masa całkowita- 650 kg, masa całkowita max- 735 kg.
Prędkość max- 155 km/h, prędkość przelotowa- 126 km/h, prędkość min.- 65 km/h, wznoszenie- 2,8 m/s, pułap- 3400 m, zasięg- 500 km.