W latach 1955-1956 w Szybowcowym Zakładzie Doświadczalnym inż. Borys Puzej opracował projekt bazowego modelu bezzaworowego silnika pulsacyjnego o małym ciągu. W warsztacie SZD wykonano cztery rozwojowe wersje. Pierwsze trzy wykonano w kształcie litery U z jednym krótszym ramieniem. Drugi i trzeci stanowiły udoskonalone wersje poprzedniego. Wszystkie silniki były poddane próbom na stanowisku badawczym. Ustalony ciąg statyczny wynosił 5,5 kg. Dał się jednak we znaki przykry donośny dźwięk pracującego silnika. Dla prób w locie silniki miały być zabudowane pod skrzydłami szybowca IS-1 ”Sęp bis”. Czwarty silnik mający postać finalną wykonano w postaci prostej, stopniowanej rury pozbawionej charakterystycznego kolana. Prób z nim jednak nie przeprowadzono. Dalsze prace zostały wstrzymane.

Aeroklub PRL w swoim pionie technicznym opracował pod kierunkiem mgr inż. Borysa Puzeja kilka projektów przeznaczonych dla lotnictwa sportowego, na przykład:
- dokumentację chwiejnicy wysięgnikowej przystosowanej do szybowca IS-3 ABC, a przeznaczonej do propagandy szybownictwa wśród młodzieży oraz jako pewna pomoc przy szkoleniu,
- dokumentację chwiejnicy mostowej umożliwiającej przeprowadzenie szkolenia,
- projekt wstępny motoszybowca o konstrukcji drewnianej z silnikiem tłokowym, przy równoczesnym założeniu docelowym zastosowania do niego silnika odrzutowego,
- koncepcję i warunki techniczne prostego szybowca do wstępnego szkolenia, pozwalającego na wykonywanie za specjalną wyciągarką jedynie małych skoków w celu przyuczenia młodocianych uczniów do przyszłych lotów na zwykłych szybowcach i inne.

Konstrukcje:
SZD-26 ”Wilk”, 1961, projekt motoszybowca.
Projekt motoszybowca opracowany w pionie technicznym Aeroklubu PRL, projekt motoszybowca.
Projekt szybowca do wstępnego szkolenia opracowany w pionie technicznym Aeroklubu PRL, projekt szybowca szkolnego.