Na początku lat 1980-tych na szczeblu Układu Warszawskiego zapadła decyzja o budowie w Polsce wielkiej, nowoczesnej fabryki produkującej amunicję i jej elementy. Inwestycję zlokalizowano w podpoznańskim Bolechowie, a jej realizację rozpoczęto, od podstaw, w połowie dekady. Zakłady, które otrzymały nazwę Tłocznia Metali Pressta, miały produkować stalowe, aluminiowe oraz mosiężne łuski do amunicji o kalibrach od 37 mm do 152 mm, metalowe części niekierowanych pocisków rakietowych, przede wszystkim kal. 122 mm, a także kadłuby min, taśmy i skrzynki amunicyjne. Jej zdolność produkcyjna miała wynosić 300 000 łusek oraz 36 000 kompletów elementów rakiet rocznie, w okresie mobilizacji mogła oczywiście wzrosnąć.

Presstę zaczęto uruchamiać u schyłku lat 1980-tych co zbiegło się z zakończeniem zimnej wojny, rozpadem Układu Warszawskiego, co zaowocowało spadkiem popytu na większość produktów polskiej zbrojeniówki ze strony Wojska Polskiego i niedawnych armii sojuszniczych, a także utratą wielu dotychczasowych zagranicznych rynków zbytu. W przypadku Pressty, która z założenia nie miała produkować gotowej amunicji, a tylko jej elementy, istotny był także rozpad więzi kooperacyjnych pomiędzy zakładami amunicyjnymi w innych państwach UW, które miały odbierać elementy produkowane przez Presstę.

W zaistniałej sytuacji, zamiast kontynuować uruchamianie zakładu, podjęto pierwsze próby jego ratowania. Usiłowano zredukować koszty poprzez stopniowe redukowanie zatrudnienia, poszukiwano także możliwości uruchomienia produkcji cywilnej, np. betoniarek, butli do gazów, armatury sanitarnej. Usiłowano także podjąć produkcję nowych wyrobów dla wojska, ściśle wiążących się ze specjalizacją firmy. Między innymi zaangażowano się w prace nad nowymi wersjami niekierowanych pocisków rakietowych do polowego systemu rakietowego BM-21 ”Grad”, w tym z głowicami typu cargo i o zwiększonej donośności. W 1996 r. Pressta nawiązała w zakresie opracowania pocisku M-21 o wydłużonym zasięgu współpracę ze, specjalizującą się w projektowaniu i produkcji silników rakietowych, francuską firmą Celerg. Pierwsze próby poligonowe nowych rakiet, które nazwano M-21FK ”Feniks”, odbyły się latem 1998 r.

W 2001 r. została podjęta decyzja o ogłoszeniu upadłości przez TM Pressta S.A.. Aby utrzymać produkcję specjalną w zakładzie utworzono samodzielny od TM Pressta SA podmiot zajmujący się produkcją wojskową. W dniu 19.12.2003 r. powołano do życia spółkę Fabryka Produkcji Specjalnej Sp. z o.o. (FPS Sp. z o.o.), która przejęła posiadaną przez Presstę dokumentację produkcyjną wyrobów. W 2003 r. ruszyła również produkcja seryjna pocisków rakietowych ”Feniks”.

Fabryka Produkcji Specjalnej Sp. z o.o. produkuje również m.in.: stalowe, mosiężne i aluminiowe łuski do amunicji artyleryjskiej, pociski podkalibrowe do armaty czołgowej 120 mm, rozsypne taśmy nabojowe do nabojów 7,62 mmx51 i 5,56 mmx45, metalowe taśmy nabojowe do nabojów 7,62 mmx54R, stalowe i aluminiowe skrzynki amunicyjne. Firma produkuje także wyroby na rynek cywilny i realizuje na rzecz innych podmiotów usługi produkcyjne.

FPS Sp. z o.o. jest członkiem konsorcjum (w jego skład wchodzą m.in. WITU, WAT, HSW SA, WB Electronics, Jelcz-Komponenty), które pracuje nad artyleryjskim systemem rakietowym Homar-P, polskim odpowiednikiem wyrzutni rakietowej MLRS, wykorzystującym dalekonośne pociski rakietowe kal. 227-300 mm i 600-607 mm. Zakłady w FPS Sp. z o.o. mogłyby zająć się w ramach jego realizacji polonizacją amunicji. Wszystko zależy jednak od dalszych losów programu.

Konstrukcje:
FPS Bolechowo (Pressta) M-21FK ”Feniks” (”Phenix”), niekierowany pocisk rakietowy.