Bezpilotowy aparat latający PR-1 ”Szpion” opracowany został przez studentów ze Studenckiego Koła Naukowego Lotników Politechniki Rzeszowskiej oraz Koła Naukowego EUROAVIA Rzeszów: Sebastiana Majewskiego, Radosława Gawrońskiego, Pawła Chmury, Grzegorza Łobodzińskiego. Przeznaczony był do udziału w konkursie na projekt Bezzałogowego Statku Latającego III Międzyuczelnianych Inżynierskich Warsztatów Lotniczych (14-17.09.2006 r.). Warsztaty odbyły się w Akademickim Ośrodku Szybowcowym Politechniki Rzeszowskiej w Bezmiechowej.

PR-1 jest bezzałogowym statkiem powietrznym przeznaczonym do celów obserwacyjnych i zwiadowczych: wykonywanie dokumentacji fotograficznej, obserwacja w czasie rzeczywistym, dozór powietrzny imprez masowych, sprawdzanie wałów przeciwpowodziowych, rozpoznanie terenów po kataklizmie, dozór powietrzny obiektów strategicznych (rurociągi, rafinerie, obiekty przemysłowe), rozpoznawanie skażonych terenów, obserwacja terenów przybrzeżnych, nadzór granic państwa, obserwacja terenów leśnych.

Podstawowym czynnikiem, który wpłynął na geometrię PR-1 były ograniczenia konkursowe. W drodze ewolucji projektu, układ aerodynamiczny przeszedł modyfikacje układu modelu jednosilnikowego z napędem spalinowym, umieszczonym w przodzie kadłuba. Układ ten okazał się niekorzystny ze względu na : drgania, odprowadzenie spalin, niebezpieczeństwo zabrudzenia obiektywu kamery, zmiana masy w trakcie lotu, brak możliwości zamontowania głowicy obserwacyjnej w przedniej części. Pojawił się także problem z podwoziem. W momencie lądowania bez podwozia mogło dojść do uszkodzenia silnika, natomiast zastosowanie podwozia albo płozy okazało się niekorzystne z uwag na dodatkową masę. Dopiero układ z dwoma silnikami elektrycznymi zamontowanymi w skrzydłach wyeliminował powyższe problemy.

W konkursie na projekt Bezzałogowego Statku Latającego PR-1 zajął trzecie (ostatnie) miejsce. Aparat nie był zdolny do wykonania lotu, a co za tym idzie nie mógł w pełni zrealizować zadania określonego przez regulamin. Punkty przyznane zostały za opracowanie założeń i wstępną analizę zagadnienia. Zwyciężył BSL PW-OSA wykonany przez studentów Politechniki Warszawskiej, drugie miejsce zdobył BSL PWr-1 z Politechniki Wrocławskiej.

W 2007 r. kontynuowano prace nad rozwojem konstrukcji PR-1. Zakupiono kosztowne materiały, narzędzia, silniki, baterie oraz wyposażenie elektroniczne. Zakończono budowę płatowca i w maju 2007 r. wykonano pierwszy lot, który wypadł bardzo dobrze. Samolot był bardzo stateczny, łatwy w pilotażu, a po wyłączeniu silników spokojnie szybował. Pierwszy lot potwierdził przyjęte w projekcie założenia.

Dalszym rozwojem konstrukcji był bezpilotowy aparat latający PR-2 ”Gacek”.

Konstrukcja:
Górnopłat wolnonośny kompozytowo-drewnianej.
Skrzydła proste, konstrukcja półskorupowa z kesonem przednim i tylnym, końcówki zaokrąglone, wykonane z balsy i kompozytowymi wstawkami. Skrzydła wyposażone w klapo-lotki i mocowania na gondole silnikowe (gondole z kompozytów szklano-węglowych ), całość pokryta folią.
Kadłub- ożebrowanie składa się z 3 wręg pionowych i jednej poziomej. Wręgi wykonane z kompozytowych struktur przekładkowych. Wręgi połączone podłużnicami balsowo-sosnowymi. Kadłub pokryty w dolnej części tkanina przesycona żywicą, pozostała część kadłuba kryta folia. Belka ogonowa mocowana do poziomej wręgi przy pomocy rovingu szklanego. W przodzie kadłuba znajduje się doczepiana głowica z wyposażeniem obserwacyjnym. W środkowej części kadłuba umiejscowiony jest automatyczny system spadochronowy.
Usterzenie klasyczne. Usterzenie poziome- kratownica zrobiona z balsy ze wzmocnieniami ze sklejki, powierzchnia sterowa- ażurowana płytka balsy, całość pokryta folią. Usterzenie pionowe- wykonana jako integralna część belki ogonowej, wykonany z balsy (kratownica) i połączona z belką ogonową za pomocą laminatu węglowo-szklanej.
Start odbywa się z ręki natomiast lądowanie na brzuchu lub przy pomocy spadochronu.

Wyposażenie- aparatura RC.

Napęd- 2 silniki elektryczne.

Dane techniczne PR-1 (wg [1]):
Rozpiętość- 1800 mm, długość- 1300 mm, powierzchnia nośna- 5440 mm².
Masa płatowca bez wyposażenia elektronicznego (autopilot i system transmisji danych)- ok. 2 kg, masa startowa- 3,5-4,5 kg.
Prędkość przelotowa- 40-80 km/h, długotrwałość lotu- ok. 30-60'.