Michał Offierski urodził się 14.09.1908 r. w Poznaniu, pilot samolotowy i szybowcowy, pilot doświadczalny, konstruktor lotniczy, żołnierz Wojska Polskiego.

Szkołę powszechną ukończył w Poznaniu, gdzie też w Gimnazjum im. Marii Magdaleny zdał egzamin maturalny. Od 14. roku życia interesował się lotnictwem i był związany z poznańskim lotniskiem na Ławicy, gdzie zamieszkał w 1927 r. po śmierci ojca.

Został zatrudniony w Wielkopolskiej Wytwórni Samolotów "Samolot" jako technik biura konstrukcyjnego. W maju 1928 r. w WWS "Samolot" zbudował samolot O-2 własnej konstrukcji. Konstruktor miał pewne doświadczenia, nabyte przy budowie samolotu HL-2 konstrukcji Józefa Medweckiego. Otrzymał pomoc ze strony Wytwórni, która zaopatrzyła go w materiały konstrukcyjne w cenie kosztów własnych oraz wypożyczyła mu silnik. Konstruktor otrzymał też wsparcie finansowe na budowę prototypu ze strony LOPP. Samolot został oblatany 24.10.1928 r. przez Edmunda Hołodyńskiego i został zgłoszony do udziału w II Krajowym Konkursie Awionete. Z powodu awarii silnika i przymusowego lądowania samolot nie wziął udział w konkursie.

Wkrótce potem uzyskał dyplom pilota, a następnie uprawnienia pilota- instruktora samolotowego i szybowcowego. Brał udział w prowadzeniu szkoleń dla młodzieży, startował w licznych zawodach i pokazach lotniczych. Dał się poznać jako zwolennik przeniesienia szkolnictwa szybowcowego z terenów górskich na nizinne. W 1932 r. był współorganizatorem i pierwszym kierownikiem Fordońskiej Szkoły Szybowcowej, w latach 1935- 1936 kierował wyprawami na górę Żar. 1.09.1934 r. na szybowcu SG-21 bis "Lwów" ustanowił  dwa rekordy krajowe: przewyższenia wynoszący 2100 m i odległości przelotu wynoszący 210 km. 17.12.1935 r. otrzymał, jako trzeci polski pilot i 181. na świecie, Srebrną Odznakę Szybowcową. 31.05.1936 r. odszedł z Bydgoszczy do utworzonej przez niego Wyższe Szkoły Szybowcowej w Katowicach, której był kierownikiem do 1939 r.

W II połowie lat 1930- tych pomagał Krzysztofowi Chodkiewiczowi przy budowie samolotu amatorskiego Chodkiewicz "Pou-du-Ciel". W 1937 r. oblatał prototyp motoszybowca Bąk, w tym samym roku zajął pierwsze miejsce w III Samolotowym Zlocie do Morza. 3.10.1937 r., na zakończenie XIV Tygodnia LOPP, wykonał na lotnisku w Aleksandrowicach pokaz akrobacji na szybowcu Sokół. W swej karierze pilota szybowcowego trzykrotnie startował w krajowych zawodach szybowcowych. W październiku 1935 r. wziął udział w III Krajowych Zawodach Szybowcowych w Ustjanowej. W sierpniu 1937 r. wziął udział w V Krajowych Zawodach Szybowcowych w Inowrocławiu jako reprezentant Szkoły Szybowcowej w Katowicach. W VI Krajowych Zawodach Szybowcowych w Masłowie, odbywających się w dniach 10- 23.07.1938 r., startował jako reprezentant Szkoły Szybowcowej w Katowicach na szybowcu Mewa. 20 lipca wykonał najdłuższy przelot (ex aequo z Michałem Blaicherem) na odległość 195 km. Ustanowił dwa rekordy międzynarodowe na motoszybowcu Bąk: 16.02.1938 r. uzyskał wysokość 5695 m, 23.02.1938 r. wykonał lot trwający 5 h 24 min. i 19 s.

Po wybuchy II wojny światowej został zmobilizowany. Nie brał udziału w działaniach wojennych, został ewakuowany do Rumunii. Po krótkim internowaniu przedostał się, przez Bejrut i Aleksandrię, do Francji. Ukończył szkołę podchorążych lotnictwa, po klęsce Francji wyjechał do Wielkiej Brytanii. Wstąpił do RAF, gdzie otrzymał numer służbowy 783676.

W czerwcu 1941 r. przeszedł przeszkolenie w 25 Elementary Flying Training School (EFTS) w Peterborough, od 30 czerwca do 2 października szkolił się w 16 Secondary Flying Training School (SFTS) w Newton oraz od 9.10.1941 r. do 7.04.1942 r. odbył szkolenie bombowe w 18 Operation Training Unit (OTU) w Bramcote.

Otrzymał przydział jako pilot do Dywizjonu 300 Ziemi Mazowieckiej i wziął udział w 18 lotach bojowych. 8.06.1942 r. wystartował samolotem Vickers "Wellington" Mk. IV o znakach BH-V (nr Z1382) do nalotu na Essen. Samolot został poważnie uszkodzony przez niemiecki myśliwiec nocny. Z płonącej maszyny wyskoczył ze spadochronem Michał Offierski, reszta załogi opanowała pożar i powróciła do Wielkiej Brytanii. Został schwytany i trafił do obozu jenieckiego Stalag Luft III.

Po wyzwoleniu zdecydował się na pozostanie na emigracji i powrócił do Wielkiej Brytanii. W 1947 r. poślubił Angielkę i wyjechał do Kanady. Zamieszkał w Peterbrough i pracował w zakładach produkujących silniki lotnicze. W latach 1950- tych uzyskał obywatelstwo kanadyjskie. Działał aktywnie w środowisku pilotów amatorskich. W 1953 r. był założycielem Experimental Aircraft Association (EAA). Pasją tego energicznego i pełnego życia człowieka stała się amatorska budowa ultralekkich samolotów. W 1969 r., dysponując poniemieckim szybowcem typu Grunau "Baby II", Offierski, skonstruował motoszybowiec własnego pomysłu. Prawdopodobnie w II połowie lat 1970- tych zbudował samolot amatorski J-1B ”Don Quichote”, wg planów opracowanych przez Jarosława Janowskiego. Brał udział w corocznych zlotach konstrukcji lotniczych w Oshkosh. Żywo interesował się lotnictwem sportowym w Polsce i działalnością polskich lotniczych konstruktorów- amatorów.

Zmarł 13.12.1993 r. w Peterbrough i został pochowany na Little Lake Cemetery.

Konstrukcje:
O-2, 1928, samolot sportowy.
Offierski- motoszybowiec, 1969, motoszybowiec amatorski.
Offierski J-1B ”Don Quichote”, prawdopodobnie II połowa lat 1970- tych, amatorski samolot sportowy.