Do 1942 r. stosowano w ośrodkach szkolnych RAF samoloty do holowania rękawów, stanowiące przeróbkę wycofanych z I linii maszyn bojowych. Początkowo były to przestarzałe dwupłaty Fairey ”Gordon”, Westland ”Wallace”., a później bardziej nadające się do tego celu Fairey ”Battle”, Hawker ”Henley”, Westland ”Lysander”, Boulton Paul ”Defiant”, Miles ”Master” Mk.II itd.

Pierwszym samolotem RAF, specjalnie zaprojektowanym do holowania celów powietrznych, był Miles M.25 ”Martinet” T.T. Mk.I. Prototyp oblatano 24.04.1942 r. Samolot stanowił rozwój samolotu treningowego Miles ”Master” Mk.II z wprowadzonymi zmianami konstrukcyjnymi, właściwymi dla maszyny o tak specjalnym przeznaczeniu. Przód kadłuba został wydłużony dla zachowania właściwego usytuowania środka ciężkości i zrównoważenia mas, wskutek zabudowania w tylnej kabinie urządzenia do nawijania liny holowniczej. W poprzednich zaimprowizowanych przeróbkach maszyn bojowych na holowniki, dla osiągnięcia wyżej wymienionego efektu, obciążano nos maszyny blokami ołowianymi, co z kolei zmniejszyło ciężar ładunku użytecznego. Ponadto ”Martinet” miał specjalnie opracowany układ chłodzenia silnika, przekonstruowaną kabinę, zwiększoną powierzchnię nośną itd. Pierwszą kabinę zajmował pilot, a drugą mechanik, który obsługiwał nawijarkę i obserwował zachowanie holowanego celu, interweniując w przypadkach krytycznych.

Produkcję ”Martinetów” zakończono w 1945 r., po wypuszczeniu 1724 egz. W międzyczasie w 1943 r. oblatano prototyp zdalnie sterowanej wersji Miles M.50 ”Queen Martinet”, którą wypuszczono następnie w niewielkiej serii 65 egz. Po zakończeniu wojny samoloty Miles ”Martinet” zostały zastąpione przez szybszy holownik adaptowany z ciężkiego myśliwca Hawker ”Tempest”.

W Polsce.

Piloci Polskich Sił Powietrznych w Wielkiej Brytanii latali na samolotach Miles ”Martinet” ośrodkach szkoleniowych RAF, m.in. w:
- 2 Air Gunner School (Szkoła Strzelców Pokładowych) w Dalcross,
- Central School of Air Gunnery (Centralnej Szkole Strzelania w locie),
- N°1481 Bomber & Gunner Training Flight- w wydzielonej eskadrze treningowej strzelców pokładowych samolotów bombowych,
- N°41 OTU,
- N°42 OTU,
- N°1485 BGS Flight (Eskadra Szkolna Strzelania Powietrznego),
- N°679 Sqdn- współpraca z artylerią przeciwlotniczą m.in. z jednostkami 5 A.A., 40 A.A., 1 D2 A.A. ,
- N°587 Sqdn- współpraca z artylerią przeciwlotniczą,
- ponadto samoloty ”Martinet” były przydzielane okresowo do polskich dywizjonów myśliwskich, np. 317, do przeprowadzenia treningu i strzelań kontrolnych.

Konstrukcja:
Dwumiejscowy dolnopłat o konstrukcji drewnianej.
Skrzydła pokryte sklejką.
Kabiny zakryte.
Podwozie klasyczne chowane w locie.

Wyposażenie- nawijarka liny holowniczej była obracana silnikiem elektrycznym lub mechanicznie.

Silnik- Bristol ”Mercury XX” lub ”Mercury XXX” o mocy 640 kW (870 KM).

Dane techniczne TT Mk.I (wg [1]):
Rozpiętość- 11,9 m, długość- 9,45 m, wysokość- 3,57 m, powierzchnia nośna- 21,1 m².
Masa własna- 2090 kg, masa całkowita- 2994 kg.
Prędkość max- 375 km/h, prędkość przelotowa- 362 km/h.