Na przełomie lat 1909/1910 inż. Edmund Libański opracował własny silnik lotniczy, chłodzony powietrzem, gwiazdowy, czterocylindrowy o układzie X i mocy 35 kW (48 KM). Zainstalował go na samolocie własnej konstrukcji, półtorapłacie "Monobiplan I", zaprojekto­wanym w 1909 r., a zbudowanym w 1910 r.

Samolot ten łączyć miał, w zamyśle twórcy, zalety zarówno jedno­płata jak i dwupłata. Stąd jego nazwa "Monobiplan" a początkowo "Biplan- monoplan". Był to samolot o konstrukcji mieszanej, górnopłat, z dodatkowym płatem górnym, o układzie pośrednim pomiędzy samolotami Blériot-XI i dwupłata Farman-III, gdyż był wyposażony w przedni ster wysokości.

Budowę samolotu zakończono we Lwowie w maju 1910 r. Próby w locie przeprowadzo­no w czerwcu na poligonie wojskowym przy majątku Jusgladówka w Rześni Polskiej koło Lwowa. Podczas pierwszej próby startu silnik eksplodował, samolot ciężko opadł na ziemię i uszkodził podwozie, przód kadłuba oraz usterzenie. W październiku uszkodzony samolot wystawiono na i Wystawie Awiatycznej we Lwowie (9.09.- 15.10.1910 r.). Konstruktor zrezygnował z wyposażenia płatowca w inny silnik (a planował początkowo instalację silnika rotacyjnego, zamówio­nego we Francji) i przeprowadzenia remontu. "Mo­nobiplan" okazał się konstrukcją chybioną. Był to jeden z pierwszych polskich samolotów o kadłubie z rur stalowych.

Idea półtorapłata nęciła wielu konstruktorów. Bezpośrednio do realizacji Libańskiego nawiązał w 1911 r. rosyjski konstruktor Wasilij Rebikow, którego samolot eks­ponowany był na II Międzynarodowej Wystawie Lotniczej w Moskwie, wiosną 1911 r.

Jesienią 1910 r. Libański przystąpił do budowy nowego samolotu, początkowo nazywanego "Monobiplan II", a później ”Jaskółka”.

Konstrukcja:
Jednomiejscowy górnopłat o konstrukcji mieszanej.
Płat dolny prostokątny z zaokrąglonymi końcami, dwudźwigarowy, dwudzielny, kryty impregnowanym płótnem. Na końcach płata trójkątne lotki. Płat górny prostokątny, dwudźwigarowy, wsparty na słupkach. Cięciwa płatów wynosiła 2,5 m. Oba płaty usztyw­niono linkami.
Kadłub kratownicowy z rur stalowych, lutowanych mosiądzem. Fotel pilota usytuowano pod płatem.
Ster wysokości i stateczniki pionowe - z przodu kadłuba. Stateczniki poziome i ster kierunku - z tyłu kadłuba.
Podwozie główne z dwoma kołami szprychowymi o średnicy 700 mm i koło ogonowe o średnicy ok. 500 mm.

Silnik- gwiazdowy, o układzie X, o mocy 35 kW (48 KM), konstrukcji Libańskiego. Napęd na śmigło o średnicy 2,4 m, dwułopatowe, drewniane, o szerokich łopa­tach, umieszczone nad silnikiem przenoszono prze­kładną pasową. Śmigło ciągnące.

Dane techniczne ”Monobiplan I” (wg [2]):
Rozpiętość- 11,0 m, rozpiętość płata górnego- 3,8 m, długość- 11,0 m (lub 9,5 m), wysokość- 3,5 m, powierzchnia nośna- 37,5 m².
Masa własna- 260 kg, masa użyteczna- 80 kg, masa całkowita- 340 kg.