LWD "Zuch", 1948

Samolot akrobacyjny. Polska.
Samolot akrobacyjny LWD ”Zuch-1”. (Źródło: Praca zbiorowa ”Konstrukcje Lotnicze Polski Ludowej”. Wydawnictwa Komunikacji i Łączności. Warszawa 1965).
Na zamówienie lotnictwa wojskowego mgr inż. Tadeusz Sołtyk zaprojektował w Lotniczych Warsztatach Doświadczalnych w Łodzi samolot LWD ”Junak 1”. Prototyp został oblatany 22.02.1948 r. Odmiana akrobacyjna tego samolotu LWD ”Zuch 1” z czechosłowackim silnikiem rzędowym Walter ”Minor 6-III” o mocy 118 kW (160 KM), została zaprojektowany w 1948 r. Samolot został zbudowany w 1948 r. i oblatany 1.09.1948 r. Przeznaczony był do eksploatacji w aeroklubach. Próby fabryczne trwały od jesieni 1948 r. do wiosny 1949 r. Samolot wykazał się dobrymi własnościami w akrobacji, jednak z uwagi na większą prędkość lotu niż ”Junaka” dopuszczono go tylko do wykonywania treningu w akrobacji. Samolot ”Zuch 1” był eksploatowany w aeroklubach w okresie od sierpnia 1950 do grudnia 1955 r. Brak możliwości importowania silników Walter ”Minor 6III” oraz z uwagi na zrezygnowanie budowy tych silników z licencji, samolot ”Zuch 1” nie wszedł do produkcji seryjnej. Prototyp przekazany został w 1956 r. do magazynów Muzeum Techniki we Wrocławiu. Od grudnia 1963 r. samolot znajduje się w zbiorach Muzeum Lotnictwa i Astronautyki w Krakowie.

Wersja LWD ”Zuch 2” przystosowanym do zainstalowania silnika Bramo Sh 14A została oblatana 1.04.1949 r. Poza zmianą zespołu napędowego i minimalną zmianą obrysu usterzenia kierunku, samolot ”Zuch 2” prawie nie różnił się od poprzednika. Próby homologacyjne przeprowadzono w GIL od maja do listopada 1949 r. Z powodu zastosowania silnika gwiazdowego o większym przekroju, dającym większy opór aerodynamiczny, ”Zuch 2” miał osiągi nieco niższe od samolotu ”Zuch 1”. Jednak opinia o przydatności była podobnie pozytywna. Prototyp latał do 1959 r.

W 1950 r. LWD wykonały serię 5 egz. samolotu LWD ”Zuch 2” dla aeroklubów. Samoloty eksploatowano w aeroklubach jako samoloty szkolno-treningowe i turystyczne do 1955 r., z wyjątkiem egzemplarza SP-BAM, który skasowano dopiero po 11 latach użytkowania, w 1963 r. W latach 1963-1964 przekazano do zbiorów Muzeum Lotnictwa i Astronautyki w Krakowie dwa samoloty LWD ”Zuch 2”.

Konstrukcja:
Dwumiejscowy dolnopłat o konstrukcji mieszanej.
Kabina zakryta.
Podwozie klasyczne stałe.

Silnik:
- ”Zuch 1”- rzędowy Walter ”Minor 6III” o mocy 118 kW (160 KM),
- ”Zuch 2”- gwiazdowy Bramo Sh 14A o mocy 118 kW (160 KM), rzeczywista moc silnika wynosiła 85 kW (116 KM).

Dane techniczne ”Zuch 1” (wg [3]):
Rozpiętość- 10,0 m, długość- 7,84 m, wysokość- 2,05 m, powierzchnia nośna- 17,5 m2.
Masa własna- 626 kg, masa użyteczna- 374 kg, masa całkowita- 1000 kg.
Prędkość max- 244 km/h, prędkość przelotowa- 205 km/h, prędkość lądowania- 80 km/h, wznoszenie- 4,7 m/s, czas wznoszenia na 1000 m- 3' 36", pułap- 5800 m, zasięg- 1180 km, czas lotu- 5,5 h.

Dane techniczne ”Zuch 2” (wg [3]):
Rozpiętość- 10,0 m, długość- 7,61 m, wysokość- 2,1 m, powierzchnia nośna- 17,5 m2.
Masa własna- 658 kg, masa użyteczna- 362 kg, masa całkowita- 1020 kg.
Prędkość max- 222 km/h, prędkość przelotowa- 181 km/h, prędkość lądowania- 85 km/h, wznoszenie- 3,6 (wg [4]- 3,65-4) m/s, czas wznoszenia na 1000 m- 4' 42", pułap- 4750 (wg [4]- 5000) m, zasięg- 1160 km, czas lotu- 6 h.

Galeria

  • LWD ”Zuch-1”, rysunek w czterech rzutach. (Źródło: Skrzydlata Polska nr 47/1964).

Źródło:

[1] Glass A. ”Samoloty PZL 1928-1978”. Wydawnictwo Komunikacji i Łączności. Warszawa 1980.
[2] Krzyżan M. ”Samoloty w muzeach polskich”. Wydawnictwo Komunikacji i Łączności. Warszawa 1983.
[3] Kempski B. ”Samolot szkolno-treningowy Junak”. Seria ”Typy Broni i Uzbrojenia” nr 110. Wydawnictwo MON. Warszawa 1986.
[4] Praca zbiorowa ”Konstrukcje lotnicze Polski Ludowej”. Wydawnictwo Komunikacji i Łączności. Warszawa 1965.
blog comments powered by Disqus