Samolot LVG C-II został zbudowany w firmie Luft-Verkehrs Gesellschaft m.b.H. (LVG) w 1915 r. W tym samym roku została podjęta produkcja seryjna. Stanowił dalszy rozwój samolotów LVG B-II i LVG C-I. Oprócz wytwórni macierzystej produkowano go na licencji w AGO Flugzeug-Werke (Ago) i Otto-Werke Monachium.

Używane były na Froncie Zachodnim jako rozpoznawcze i bombowe. LVG C-II wykonał 28.11.1916 r. rajd na Londyn, zrzucając 6 bomb 40 kg na dworzec Victoria w śródmieściu metropolii. W drodze powrotnej lądował przymusowo na terenach kontrolowanych przez aliantów. Wiosną 1916 r. w służbie znajdowało się 250 LVG C-I i LVG C-II. Wkrótce jednak zostały zastąpione nowszymi typami samolotów wywiadowczych.

W Polsce.

W Polsce było 14 samolotów LVG C-II. Wszystkie pochodziły ze zdobyczy wojennej z Wielkopolski z b. Kongresówki i Małopolski i z frontu na Wschodzie. Sześć LVG C-II zostało 14.01.1919 r. wysłanych z Poznania do Warszawy. Większość z nich przeleżała w magazynach, tylko jeden był przydzielony na krótko do 12 EW sformowanej w Krakowie. Inny przydzielony jednej z eskadr warszawskich wyjeżdżającej na front, nie pobrany z magazynu CSL zalegał nadal na Mokotowie. Nie chciany, został w maju 1919 r. przebudowany w CWL na karawan. Kilka było w wyposażeniu WSP w Ławicy. Uważano je za samoloty niebezpieczne i rzadko wykonywano na nich loty. Nieliczne były na stanie WSP do końca 1920 r., a ostatnie skasowano w kwietniu 1921 r.

Konstrukcja:
Dwumiejscowy dwupłat o konstrukcji drewnianej.
Skrzydła dwudźwigarowe kryte płótnem. Komora płatów dwu­przęsłowa. Płaty dwudzielne. Lotki tylko na górnym płacie były ukształ­towane w charakterystyczny sposób z załamaną ku górze o 30° krawędzią spływu. Uskok zaczynał się w poło­wie rozpiętości lotki między jej 3 a 4 żebrem.
Kadłub kratownicowy, pokryty był do połowy sklejką, część tylna płótnem. Kabiny odkryte.
Usterzenie spawane z rur stalowych, płaskie bez profilu aerodynamicznego, pokryte płótnem.
Podwozie stałe, główne dwugoleniowe.

Uzbrojenie- 1 ruchomy karabin maszynowy obserwatora Parabellum wz. 14 kal. 7,92 mm. Udźwig bomb- 80 kg.

Wyposażenie- aparatura tlenowa dla załogi.

Silnik- rzędowy, 6-cylindrowy, chłodzony cieczą Mercedes D-III o mocy 118 kW (160 KM). Zbiornik główny w kadłubie, dodatkowy pod lewym górnym skrzydłem.

Dane techniczne C-II (wg [1]):
Rozpiętość- 12,85 (wg [2]- 12,86) m, długość- 8,1 (wg [2]- 7,1)m, wysokość- 2,93 (wg [2]- 3,02) m, powierzchnia nośna- 37,6 (wg [2]- 32,5) m².
Masa własna- 845 (wg [2]- 837) kg, masa użyteczna- 560 (wg [2]- 563) kg, masa całkowita- 1405 (wg [2]- 1400) kg.
Prędkość max- 130 km/h, prędkość przelotowa- 115 km/h, pułap- 4000 (wg [2]- 3000) m, zasięg- 460 km, czas lotu- 4 h.