Lloyd C-V "Fornir", 1916

W 1917 r. węgierska wytwórnia Magyar Lloyd Repülögep es Motorgyar R.I. zbudowała nowy samolot rozpoznawczy Lloyd C-V, która stanowiła rozwój poprzednich konstrukcji. Dążąc do poprawy osiągów zabudowano mocniejszy silnik i poprawiono aerodynamikę płatowca. Samolot Lloyd C-V produkowany był przez wytwórnię macierzystą i austriacką WKF. Zewnętrznie samolot ten wyróżniał się skosem krawędzi natarcia, układem słupków w literę V i zawadiackim obrysem usterzenia pionowego, nadającego mu koguci wygląd, który zjednał mu w oddziałach austriackich przezwisko "Kikeriki" (czyli po prostu "Kukuryku"). Cały płatowiec oprócz sterów i lotek był pokryty sklejką, stąd przylgnęła do niego nazwa ”Fornir”. Zbudowano ok. 100 egz.
Lloyd C-V wprowadzony do służby w 1917 r. na froncie wschodnim i froncie włoskim nie znalazł uznania. Użytkowany był przez lotnictwo Austro-Węgier i Niemiec. Był równie kruchy jak poprzednik i posiadał nie najlepsze właściwości lotne. Wkrótce wycofano go do szkół lotniczych i do kompanii zapasowych.
W Polsce.
W lotnictwie polskim znajdowało się 6 samolotów Lloyd C-V ”Fornir”. Pięć zdobyto w Lublinie 5.11.1918 r., a jeden w Krakowie. Na początku 1919 r. zwieziono je do warsztatów II RPL, gdzie zostały poddane remontowi. Cztery przydzielono do 9 EL i w styczniu 1919 wykonywano na nich loty na Śląsk Cieszyński, współpracując z grupą gen. Latinika. Dwa były wydzielone i stacjonowały na lotnisku w Bielsku. Później brały udział w działaniach na terenie Małopolski Wschodniej. W drugiej połowie 1919 r. większość została przydzielona do Szkoły Pilotów w Krakowie, gdzie służyła do końca roku. Ostatnie samoloty przechowywano jeszcze w 1920 r., ale były wyłączone z eksploatacji.
Konstrukcja:
Dwumiejscowy dwupłat o konstrukcji drewnianej.
Skrzydła dwudźwigarowe, o charakterystycznym obrysie pokryte sklejką. Komora płatów jednoprzę- słowa. Lotki przykryte płótnem, wystające poza obrys skrzydła, były tylko na górnym płacie. Stojaki oprofilowane, silnie nachylone pod kątem 20° ku kadłubowi. Od podstawy tylnego stojaka wyprowadzono zastrzał podpierający dodatkowo dźwigar górnego płata w miejscu równym połowie rozpiętości lotki.
Kadłub kratownicowy, pokryty sklejką. Kabina odkryta.
Usterzenie z rur stalowych, stateczniki pokryte sklejką, stery płótnem.
Podwozie stałe, główne dwugoleniowe z osią osłoniętą owiewką na kształt skrzydełka.
Uzbrojenie- najczęściej był uzbrojony w 1 ruchomy karabin maszynowy Parabellum i ewentualnie synchronizowany Spandau lub Schneider. Samoloty w lotnictwie polskim były nieuzbrojone.
Silnik- rzędowe, 6-cylindrowe, chłodzone cieczą: Austro-Daimler o mocy 136 kW (185 KM) oraz Benz Bz-IVa o mocy 162 kW (220 KM).
Dane techniczne Lloyd C-V (wg [1]):
Rozpiętość- 11,20 m, długość- 7,22 m, wysokość- 3,00 m, powierzchnia nośna- 27,63 m2.
Masa własna- 800 kg, masa użyteczna- 325 kg, masa całkowita- 1125 kg.
Prędkość max- 165 km/h, prędkość przelotowa 145 km/h, czas wznoszenia na 1000 m- 4'15", pułap- 4600 m, zasięg- 900 km.
Galeria
Źródło:
[1] Morgała A. ”Samoloty wojskowe w Polsce 1918-1924”. Wyd. Bellona; Wyd. Lampart. Warszawa 1997.[2] Chołoniewski K., Bączkowski W. "Samoloty wojskowe obcych konstrukcji 1918-1939. Tomik 1". Seria "Barwa w lotnictwie polskim" nr 6. Wydawnictwa Komunikacji i Łączności. Warszawa 1987.