W celu zaprojektowania uzbrojonego samolotu wojskowego na Międzynarodowy Konkurs Samolotów Wojskowych w Sankt Petersburgu (wrzesień 1913 r.)., właściciel firmy Dux, Julius A. Mellera, zatrudnił włoskiego konstruktora Francesco Mosca. Był on współkonstruktorem znanego już w Rosji samolotu rekordowego LJaM. Zaprojektował on pięć nowych samochodów, ale wszystkie okazały się nieudane. Dux nr 2 nie wystartował, Dux nr 3 rozbił się, Meller-I nie spełnił wymagań, Meller-II rozbił się, Meller III prawdopodobnie w ogóle nie mógł wystartować. Po takiej porażce Julius Meller zwolnił konstruktora i skupił się na produkcji samolotów na francuskiej licencji.

Samolot Meller I został zbudowany w 1913 r. Został nazwany na cześć właściciela firmy- Juliusa Mellera. Był to górnopłat o konstrukcji drewnianej. Silnik Gnôme "Monosoupape" o mocy 74 kW (100 KM), ze śmigłem pchającym, został zamontowany za gondolą załogi. Prawdopodobnie wybrano taki układ, aby zapewnić odpowiednie pole ostrzału dla karabinu maszynowego zamontowanego z przodu gondoli.

Samolot został zbudowany z podzespołów różnych francuskich samolotów, które były wówczas produkowane w zakładach Dux. Gondola załogi pochodziła z samolotu Farman HF-XV, podwozie i skrzydła- z Nieuport IV. Z tyłu płata znajdowało się wcięcie dla obracającego się śmigła. Do gondoli i skrzydeł przymocowano dość skomplikowaną kratownicę, spawaną ze stalowych rur. Kratownica omijała tarczę śmigła i podtrzymywała spawaną kratownicę ogonową z usterzeniem poziomym z samolotu Farman HF-XVI. Układ sterowania zaadaptowano z samolotu Nieuport IV.

Samolot został oblatany w 1913 r. Ze względu na duże opory aerodynamiczne przyjętego układu konstrukcyjnego, samolot miał bardzo słabe osiągi. Przed konkursem na samolocie zainstalowano karabin maszynowy Maxim (Vickers wz. 1908). Samolot miał za słabe osiągi i nie spełnił wymagań konkursowych.

W Polsce.