Historia tego wiatrakowca rozpoczęła się w 1995 r., kiedy konstruktor- amator Maciej Matusz kupił kadłub motoszybowca z włókna szklanego Alpha J-5 "Marco". Na jego bazie zaprojektował jednomiejscowy wiatrakowiec. Kadłub został skrócony, Jego tylna część, za kabiną pilota, została przebudowana. Wykonano nowe usterzenie ogonowe. Śmierć konstruktora wstrzymała prace nad wiatrakowcem.

W 2004 r. konstruktor amator Janusz Kowalczyk zakupił nieukończoną konstrukcję. Wykonał nowy ster kierunku i statecznik poziomy. W kabinie zamontował fotel firmy Bimarco i tablicę przyrządów. Z obu stron kabiny, na miejscu mocowania skrzydeł zamontował dwa zbiorniki paliwa o łącznej pojemności 35 l, które wykorzystane od samolotu Zlin Z-526 "Akrobat".

Jako napęd zastosowano silnik samochodowy Subaru EA-82. Wirnik nośny francuskiej firmy Averso. Konstruktor samodzielnie wykonał piastę wirnika z systemem prerotacji i układ sterowania wirnikiem typu samolotowego.

Janusz Kowalczyk budował swój wiatrakowiec przez dwa lata. Budowy nie ukończył, a wiatrakowiec trafił do kolejnego właściciela, o którym brak informacji.

Konstrukcja.
Jednomiejscowy wiatrakowiec o konstrukcji kompozytowej.
Wirnik nośny francuskiej firmy Averso. Piasta wirnik z systemem prerotacji, układ sterowania wirnikiem typu samolotowego.
Kadłub o konstrukcji kompozytowej. Kabina zakryta.
Podwozie trójkołowe z kołem przednim i dodatkowym kółkiem ogonowym. Koła podwozia głównego zamontowane na sprężystych goleniach z włókna szklanego. Wszystkie trzy koła o średnicy 400 mm miały owiewki z włókna szklanego.

Silnik- samochodowy Subaru EA-82, który napędzał trzyłopatowe śmigło za pośrednictwem przekładni zębatej.

Dane techniczne Matusz-Kowalczyk wiatrakowiec (wg [1]):
Średnica wirnika- 8,6 m.
Masa startowa- 450 kg.