Władysław Zalewski podczas I wojny światowej służył jako mechanik w warszta­tach 2 Parku Lotniczego, stacjonującego najpierw w Warszawie, a następnie w Smoleńsku. Szefem technicznym tych warsztatów był Władimir Sawielew, były pracownik fabryki Russko-Bałtijskij Wagonnyj Zawod, gdzie pracował przy budowie samolotów Sikorskiego. W połowie 1915 r. Sawielew i Zalewski nawiązali współpracę. Sawielew miał koncepcję budowy bombowca potężniejszego niż ”Ilia Muromiec”, lecz - dzięki układowi piecio- lub sześciopłata- o mniejszych rozmiarach. Zaproponował on Zalewskiemu zaprojektowanie i zbudowanie takiego samolotu.

Z 19.09.1915 r. pochodzą rysunki opraco­wanego przez nich w Smoleńsku samolotu. Prezentu­ją dwumiejscowy, czteropłatowy samolot bombowy, z przodu- w osi kadłuba- uzbrojony w karabin maszynowy. Autorzy projektu zakładali, że samo­lot ten, z trzema silnikami typu Cheneau o mocy 184- 191 kW rozwinie prędkość 135 km/h na dystansie 1800 km.

Zalewski wysunął propozycję roz­poczęcia wspólnych prac od budowy małego jedno­silnikowego czteropłata- w celu zebrania doświad­czeń i sprawdzenia koncepcji. W kwietniu 1916 r. została ukończona budowa takiego samolotu S.Z.-1 (WZ-III).

Konstrukcja.
Czteropłat o konstrukcji drewnianej. Załoga- 5 osób.
Cięciwa płatów- 2,8 m.
Kabina zakryta, stanowisko strzeleckie na przedzie kadłuba- odkryte.
Podwozie czterokołowe z przednim podparciem.

Uzbrojenie- 1 ruchomy karabin maszynowy zamontowany z przodu- w osi kadłuba.

Napęd- 3 silniki Cheneau o mocy 184- 191 kW (250- 260 KM) każdy. Dwa śmigła pchające napędzane przez przekładnię z silników umieszczonych na pierwszym płacie oraz jedno śmigo ciągnące napędzane przez przekładnię z silnika usytuowanego na drugim płacie, nad kadłubem.

Dane techniczne Sawieliew-Zalewski samolot bombowy (wg [1]):
Rozpiętość- 23,5/17,5 m, długość- 17,0 m, wysokość 8,9 m, powierzchnia nośna- 230 m².
Masa własna- 4250 kg, udźwig użyteczny- 2750 kg.
Prędkość max- 135 km/h, zasięg- 1800 km, czas lotu- 13,5 h.