Samolot Wróblewski W-1bis spotkał się z zainteresowaniem lyońskiego przedsiębiorcy Josepha Berthaud, który zaproponował sfinansowanie ko­lejnej konstrukcji. Berthaud, który lokował kapitał w różnorodne przedsięwzięcia zainteresował się samolotem braci Wróblewskich i licząc na podjęcie jego produkcji stworzył w swym przedsiębiorstwie Wydział Lotniczy. Śmigła i jednopłaty W (inna nazwa spotykana w literaturze- Ambérieu- Aviation). Znalazł się tam Piotr Wróblewski, któremu Berthaud zaproponował stanowisko konstruktora, dostarczając środków do rozwinięcia sa­molotu typu "W". Gabriel Wróblewski zatrudniony został jako mechanik i pilot oblatywacz.

W sierpniu 1911 r. został oblatany jednomiejscowy samolot Wróblewski W-2, przebudowany następnie na dwumiejscową wersję W-2bis. Z początkiem 1912 r. stosunki Wróblewskich z Berthaud zaczęły się pogarszać. Przemysłowiec liczył na sukces komercyjny samolotu braci, ale z biegiem czasu coraz wyraźniej ujawniały się różnice w podej­ściu braci Wróblewskich do zagadnień handlowych i technicznych. Budowie klimatu zaufania między partnerami nie sprzyjały też relacje prasowe, niezasłużenie przypisujące powstanie samolotu Josephowi Berthaud, a i sam Berthaud, eksponujący na Salonie Lotniczym swą rolę jako konstruktora, nie mógł bu­dzić zaufania braci. Już po rozstaniu w marcu 1912 r. braci z Josephem Ber­thaud, powstała zmodyfikowana wersja W-2 2bis. W mar­cu 1912 r. powstał samolot Wróblewski W-3, który następnie przekazano J. Ber­thaud.

W dniu 13.01.1913 r. Piotr Wróblewski powołał do życia Société des Aéroplanes et hélices Wroblewski (Towarzystwo Samolotów i Śmigieł Wróblewski), z siedzibą w Mâcon nad Saoną. Na bazie elementów samolotu W-2 stwo­rzył kolejną konstrukcję- samolot W-4M1. W listopadzie 1913 r., przy­stąpiono do budowy opancerzonego samolotu wojskowego W-4bis (lub W-4M2). Niestety 1.03.1914 r. podczas oblotu samolotu nagłe urwało się lewe skrzydło. Aparat runął na ziemię. Piotr, zmiażdżony silnikiem, zmarł w chwilę po katastrofie. Gabriela odwieziono do szpitala, gdzie ciężko ranny, przez dwie godziny toczył jeszcze walkę o życie.

Edward Wróblewski również uczestniczył w pracach nad samolotami serii W-1- W-4. Pod­czas I wojny światowej konty­nuował ich dzieło, próbując zbu­dować w Lyonie ciężki samolot bombowy. W 1917 r. powstał pro­jekt budowy ciężkiego samolotu bombowego W-7 o silnym uzbrojeniu. Samolot realizował w firmie Lyońskie Towarzystwo Budowy Sa­molotów Wróblewski (utworzonego w 1913 r. przez Piotra). Brak zainteresowania ciężkimi samolotami bombowymi ze strony lotnictwa francuskiego oraz kłopoty z pozyskaniem silników o odpowiedniej mocy, spowodowały przerwanie prac na budową samolotu.

Konstrukcje:
Wróblewski W-4 (Wróblewski Berthaud W-5), 1913, samolot pionierski, wojskowy.
Wróblewski W-7, 1917, samolot bombowy.