Société des Aéroplanes et hélices Wroblewski (Towarzystwo Samolotów i Śmigieł Wróblewski)
(Lyońskie Towarzystwo Budowy Samolotów Wróblewski)
Samolot Wróblewski W-1bis spotkał się z zainteresowaniem lyońskiego przedsiębiorcy Josepha Berthaud, który zaproponował sfinansowanie kolejnej konstrukcji. Berthaud, który lokował kapitał w różnorodne przedsięwzięcia zainteresował się samolotem braci Wróblewskich i licząc na podjęcie jego produkcji stworzył w swym przedsiębiorstwie Wydział Lotniczy. Śmigła i jednopłaty W (inna nazwa spotykana w literaturze- Ambérieu- Aviation). Znalazł się tam Piotr Wróblewski, któremu Berthaud zaproponował stanowisko konstruktora, dostarczając środków do rozwinięcia samolotu typu "W". Gabriel Wróblewski zatrudniony został jako mechanik i pilot oblatywacz.
W sierpniu 1911 r. został oblatany jednomiejscowy samolot Wróblewski W-2, przebudowany następnie na dwumiejscową wersję W-2bis. Z początkiem 1912 r. stosunki Wróblewskich z Berthaud zaczęły się pogarszać. Przemysłowiec liczył na sukces komercyjny samolotu braci, ale z biegiem czasu coraz wyraźniej ujawniały się różnice w podejściu braci Wróblewskich do zagadnień handlowych i technicznych. Budowie klimatu zaufania między partnerami nie sprzyjały też relacje prasowe, niezasłużenie przypisujące powstanie samolotu Josephowi Berthaud, a i sam Berthaud, eksponujący na Salonie Lotniczym swą rolę jako konstruktora, nie mógł budzić zaufania braci. Już po rozstaniu w marcu 1912 r. braci z Josephem Berthaud, powstała zmodyfikowana wersja W-2 2bis. W marcu 1912 r. powstał samolot Wróblewski W-3, który następnie przekazano J. Berthaud.
W dniu 13.01.1913 r. Piotr Wróblewski powołał do życia Société des Aéroplanes et hélices Wroblewski (Towarzystwo Samolotów i Śmigieł Wróblewski), z siedzibą w Mâcon nad Saoną. Na bazie elementów samolotu W-2 stworzył kolejną konstrukcję- samolot W-4M1. W listopadzie 1913 r., przystąpiono do budowy opancerzonego samolotu wojskowego W-4bis (lub W-4M2). Niestety 1.03.1914 r. podczas oblotu samolotu nagłe urwało się lewe skrzydło. Aparat runął na ziemię. Piotr, zmiażdżony silnikiem, zmarł w chwilę po katastrofie. Gabriela odwieziono do szpitala, gdzie ciężko ranny, przez dwie godziny toczył jeszcze walkę o życie.
Edward Wróblewski również uczestniczył w pracach nad samolotami serii W-1- W-4. Podczas I wojny światowej kontynuował ich dzieło, próbując zbudować w Lyonie ciężki samolot bombowy. W 1917 r. powstał projekt budowy ciężkiego samolotu bombowego W-7 o silnym uzbrojeniu. Samolot realizował w firmie Lyońskie Towarzystwo Budowy Samolotów Wróblewski (utworzonego w 1913 r. przez Piotra). Brak zainteresowania ciężkimi samolotami bombowymi ze strony lotnictwa francuskiego oraz kłopoty z pozyskaniem silników o odpowiedniej mocy, spowodowały przerwanie prac na budową samolotu.
Konstrukcje:
Wróblewski W-4 (Wróblewski Berthaud W-5), 1913, samolot pionierski, wojskowy.
Wróblewski W-7, 1917, samolot bombowy.
Źródło:
[1] Januszewski S. „Samoloty ze znakiem W”. Skrzydlata Polska nr 4 i 5 /1990.[2] Januszewski S. "Pionierzy. Polscy pionierzy lotnictwa 1647- 1918. Tom 1". Fundacja Otwartego Muzeum Techniki. Wrocław 2017.
[3] Januszewski S. "Wynalazki lotnicze Polaków 1836- 1918". Fundacja Otwartego Muzeum Techniki. Wrocław 2013.