W dniu 25.11.1909 r. Ignacy Snarski zawiadomił cara Rosji, że wy­nalazł statek powietrzny. Ma właściwości, jakich nie posiada żaden inny z istniejących na całej ziemi. Mo­że służyć powiększeniu siły wojennej i Rosji. Chciał­bym go szybko zrealizować i oddać swojej Ojczyźnie- Rosji. Pisał do Ministra Wojny, prosząc o dotację 5000 rubli po to by mógł w ciągu miesiąca przygotować i przedstawić szczegółowy opis i rysunki oraz model mojego wynalazku. Jeżeli Minister Wojny go przyj­mie, to chcę otrzymać za wynalazek jednorazowo 100 000 rb. jako wynagrodzenie za wiedzę i pracę i 10% wartości pierwszych 10 statków powietrznych zbudowanych w Rosji.

2.01.1910 r. Główny Zarząd Inżynierii (GIU) zawiadomił Snarskiego, że pieniędzy nie da, zanim nie otrzyma rysunków i obliczeń, na podstawie któ­rych będzie można ocenić jego wynalazek.

W odpowiedzi z 6.01.1910 r. Snarski pisał: Cenię czas. W prośbie do Ministra Wojny napisa­łem, że jeśli w ciągu miesiąca nie otrzymam odpo­wiedzi, to będę rozumiał, że prośbę moją odrzucono. Wstępnie rezerwuję sobie prawo pertraktacji z inny­mi osobami. Jeśli Minister Wojny prześle na mój adres 5000 rb., to rozpoczęte z innymi rozmowy prze­rwę.

15.01.1910 r. Główny Zarząd Inżynierii zło­żył ministrowi wojny raport w sprawie wniosku Snar­skiego. Zwrócił uwagę, że z powodu braku opisu, rysunków i obliczeń nie można dokonać oceny jego projektu, w związku z tym proponuje oddalić ofertę Snarskiego. 29.01.1910 r. GIU zawiadomił Snarskiego, że jego prośba kierowana do cara Rosji nie zostanie spełniona.