Proponował układ samolotu znamienny rozwią­zaniami:
- 1. dwupłatowej powierzchni nośnej z wy­chylanym górnym centropłatem, mocowanym zawia­sowo na krawędzi spływu, uruchamianym dźwignią i blokowanym w odpowiednim położeniu na zębatym segmencie mechanizmem zapadkowym. Wychylenie klapy i wzrost oporu czołowego płata nośnego umoż­liwia kierowanie lotem w płaszczyźnie poziomej (ster wysokości),
- 2. dwupłatowego poziomego statecznika ogonowego, mocowanego obrotowo na osi pionowej przebiegającej przez wspornik w kształcie litery "U". Skrzynka statecznika obracana na osi, zmieniając kąt skosu i pełniąc zadania steru kierunku, ślizga się po rolkach w prowadnicach, które łączą ją i usztywniają z konstrukcją kadłuba. Powierzchnie statecznika ogo­nowego dzielą się na segmenty wychylane niezależnie od ruchu obrotowego skrzynki i wspomagające ste­rowanie drogą zmiany kąta skosu statecznika,
- 3. ka­dłuba złożonego z dwu kratownicowych belek, w części ogonowej łączonych poprzeczką a w części przedniej niosącego na łączącej je ramie silniki napę­dowe i kabinę przed którą na platformie usytuowano stanowisko broni pokładowej (np. działo),
- 4. zespołu napędowego w postaci dwu przeciwbieżnych śmigieł ciągnących usytuowanych symetrycznie względem osi samolotu, w osi kratownicowych belek kadłuba- w przestrzeni międzypłatowej oraz śmigła pchającego usytuowanego centralnie, za płatami nośnymi, po­między belkami kadłuba. Napęd od silników na wały śmigieł przekazywany jest za pośrednictwem główne­go wału napędowego z systemem przekładni i sprzę­gieł. Śmigła pracują na napędzie zespolonym, a dzięki sprzęgłom sterowane być mogą niezależnie.