Stanisław Naszkiewicz, z Rudek, inżynier, konstruk­tor wielu modeli latających. Absolwent Szkoły Poli­technicznej, członek Związku Awiatycznego Studen­tów Politechniki Lwowskiej (ZASPL), inżynier.

Na I Wystawie Awiatycznej we Lwowie w 1910 r. zapre­zentował modele ornitoptera i samolotu dwupłato­wego swego pomysłu. Później opracował projekt szybowca na konkurs modelu szybowca ogłoszony w 1912 r. przez ZASPL, a rozstrzygnięty 25.02.1913 r.

Na V Salonie Lotniczym w Paryżu w 1913 r. za­prezentował na stoisku przybranym w polskie barwy narodowe model turbinowego silnika lotniczego. Eksponował jednostopniową turbinę spalinową. Pra­cowała na zasadzie odrzutu gazów. Konstruktor za­stosował wirnik połączony z nieruchomą osią i obracający się względem czterech komór wybucho­wych. Były one wstawione do wnętrza zbiornika, który posiadał kształt pierścienia. Przez cztery kanały, specjalnie skonstruowany przez Naszkiewicza gaźnik wtłaczał do niego mieszankę wybuchową. Ciężar wystawionej turbiny wynosił 12,5 kg a jej moc 8,8 kW (12 KM). Stąd też fachowcy podkreślali jej przydatność dla lotnictwa, zarówno z racji bardzo małego obciążenia jednostkowego mocy, jak i sprawności działania. W podejmowanych próbach realizacji takich turbin największe trudności sprawiał problem rozwiązania chłodzenia wirnika, którego łopaty spalały się na skutek wysokiej temperatury gazów. Naszkiewicz obszedł ten problem w ten sposób, że unieruchomił wirnik a w ruch puścił komory wybuchowe. W ten sposób zyskał możność prostego chłodzenia wirnika wodą, zaś komór powietrzem. Skala obrotów turbiny była bardzo duża (średnio 2500 obr./min.) i zależna od wykonywanej przez nią pracy. Nad udoskonale­niem turbiny Naszkiewicz pracował także w następnych latach. Brak informacji o prowadzonych przezeń w tym zakresie pracach i eksperymentach.

W 1917 r. mieszkał we Francji i był członkiem zarządu Stowarzyszenia Techników Polaków we Fran­cji, utworzonego z inicjatywy Józefa Lipkowskiego.

Konstrukcje:
Naszkiewicz szybowiec, 1912, projekt szybowca pionierskiego.