W dniu 27.06.1905 r. Julius Stern przesłał na ręce ministra wojny Rosji list, w którym donosił, że wspólnie z Gieorgijem Iwanowem od jesieni 1904 r. pracowali nad projektem statku powietrznego o napędzie z silni­ka mechanicznego, na który składał się- jak to określali- aerostat kierowany i maszyna unosząca. Statek ten ma zdolność poruszania się w dowolnym kierunku i może- jak pisał Stern-przeciwstawiać się najsilniejszym wiatrom. Uzbrojony może uczynić wrogom wiele szkód. Stern prosił o materialne wsparcie wynalazców, tak aby mogli w przeciągu 4- 6 miesięcy zbudować swój sterowiec. Deklarował przy tym, że będzie latał w każdym kierunku. Dodawał, że jeśli minister wojny zechce, to może mu przedstawić bliższe dane dotyczące tego projektu.

5.12.1905 r. do Sterna wpłynęła prośba o przesłanie opisu, obliczeń i rysunków sterowca. Z końcem kwietnia 1906 r. odpowiedział na nią Gieorgij Iwanow, załączając opis sterowca (w jęz. niemieckim) oraz schematyczne rysunki układu, z których wynika, że miał to być sterowiec systemu sztywnego z gondolą zaopatrzoną w śmigło ciągnące i pchające, o napędzie z jednego silnika spalinowego.

Na ostatnim pi­śmie urywają się nośniki informacji dotyczące dalszych losów wynalazku i jego twórców. Nie ulega wąt­pliwości, że projekt ich analizowano w Oddziale Żeglugi Powietrznej Komitetu Elektrotechnicznego GIU, że zyskał negatywną ocenę- jego realizacja nie przyniosłaby oczekiwanych przez wynalazców efektów, obarczony był licznymi błędami, trudno byłoby uznać go również za oryginalny.