W dniu 29.10.1915 r. Wincenty Grzybowski zgłosił Ministerstwu Wojny Rosji projekt balonów- powietrznych nosicieli bomb, którym nadał nazwy "Sokół" i "Jastrząb". 9 listopada prośbę jego przekazano Od­działowi Wynalazków GWTU, z adnotacją, że pro­ponuje wykorzystanie balonów wolnych i na uwięzi do bombardowania obiektów nieprzyjaciela. Z listu Grzybowskiego, opisu i załączonych doń rysunków wiadomo, że nosiciel bomb "Sokół"- to balon na uwięzi z podwieszonymi na specjalnych zaczepach bomba­mi, zwalnianymi przez załogę. Nosiciel bomb "Ja­strząb"- to balon wolny, bezzałogowy z podobnego typu zaczepem bomb, ale zwalnianych pod działa­niem wyłącznika czasowego z przekaźnikiem elek­trycznym.

Komitet Techniczny Głównego Zarządu Wojsko­wo- Technicznego (GWTU) krytycznie odniósł się do jego propozycji. 18 grudnia zawiadomił Grzybow­skiego, że użycie balonów jako nosicieli bomb jest możliwe tylko przy właściwych warunkach meteoro­logicznych i ustalonym kierunku wiatru, a działać mogą tylko na niewielkim dystansie od celów bom­bardowania. Ta bliskość miejsca startu od stanowisk nieprzyjaciela i zależność możliwości użycia balonów- nosicieli bomb- od warunków atmosferycznych stanowi podstawową wadę projektu. Wadą jest rów­nież niska celność bombardowania. Ponadto liczyć się trzeba i z tym, że aerostat na uwięzi targany jest wia­trem, a także ze stratami gazu balonów, kłopotami eksploatacyjnymi, także niebezpieczeństwem rażenia własnych wojsk.

Odrzucając projekt wskazano, że do celów wskazanych przez Grzybowskiego lepiej jest używać moździerzy.