W dniu 22.10.1905 r. Karol Górecki zwrócił się do ministra wojny Rosji z propozycją sprzedaży praw do wynalaz­ków dotyczących sterowców, w jednej wersji przydatnych do patrolowania i obserwacji pola walki, w drugiej statku wolniejszego, ale i zdecydowanie większego- do transportu towarów, bombardowania i niszcze­nia twierdz i innych obiektów wojskowych.

Z listu można wnosić, że Górecki, nie dysponujący kapitałem, podobną ofertę złożył również innym państwom, chcą wiedzieć- pisał- na co mogę liczyć rozważając inne oferty. Przy okazji zastrzegł, że sterowiec w wersji z dwoma, trzema lub czterema niezależnymi zbiornikami gazu- balonami kształtowanymi w formie wrzecion stanowi wynik jego oryginalnej myśli wynalazczej i prosił o informację, gdyby okazało się, że kto inny występuje z podobną ofertą. Zwracał uwagę, że ten typ statku powietrznego jest jeszcze w stanie udoskonalić, a transakcja dokonywana bez jego udziału naraziłaby zainteresowanego na straty. W piśmie do ministra wojny Rosji prosił- w dopisku o utrzymanie jego propozycji w tajemnicy ażebym nie miał wrogów z powodu tego, że chcą dla Państwa Rosyjskiego olbrzymi zwycięski wynalazek sprzedać i przysłużyć się dla Rosji.

Opis statku zawarty w liście był nader ogólnikowy. Górecki pisał, że zasadniczą jego częścią jest maszyna, która może ciągnąć statek tak jak maszyna na wodzie. Siłę wzlotu zapewniają 3 balony, a stero­wanie umożliwia ster kierunku umieszczony z przodu i ster wysokości- prawdopodobnie łączone z gon­dolą- maszyną napędową. Górecki podkreślał, że jego statek zachowuje się w locie jak jaskółka, jest szybki i zwrotny. W wersji transportowej mamy do czynienia z 4 balonami, pod którymi znajdują się urządzenia pozwalające na poruszanie się w powietrzu i na wodzie.

Oprócz tego listu nie natrafiono na inne dokumenty. Można wyobrazić sobie odpowiedź na propozycję Góreckiego- odrzucającą ją. Pomysł Góreckiego niczego w istocie nie rozwiązywał, ani zagadnienia napędu, ani sterowania statkiem powietrznym lżejszym od powietrza. Idea autonomicznych balonów, z którymi łączono gondolę z zespołem napędowym i sterowym, towarową, świadczy o dyle­tanctwie twórcy kształtującego dzieło pozbawione perspektyw, wyrastające z błędnych założeń technicznych.