Edmund Feder w dniu 30.12.1909 r. przesłał mini­strowi wojny plan samolotu jednopłatowego z opisem. Wskazał, że jego realizacja wymaga środ­ków, których sam nie posiada, zwłaszcza na zakup silnika mocy 15- 22 kW (20- 30 KM). Prosił o subsy­dium w wysokości 1500 rb. na budowę tego samolotu.

Z załączonej dokumentacji wiadomo, że jego aparat- jednopłat w układzie płatów w tandem, typu kacz­ki, z przednim płatem sterowym, wychylanym, miał mieć następujące charakterystyki techniczne: długość- 9 m, rozpiętość płata nośnego- 10,0 m przy cięciwie 3,0 m, rozpiętość płata przedniego- 3,0 m przy cięci­wie 1,5 m, płytowe usterzenie wysokości, ogonowe, o rozpiętości 1,5 m i cięciwie 3,0 m (w tym zawiasowo wychylany ster o cięciwie 1,5 m), płytowe usterzenie ogonowe kierunku długości 3,0 m i wysokości 1,5 m (w tym zawiasowo wychylany ster o cięciwie 1,5 m).

29.01.1910 r. Główny Zarząd Inżynierii od­powiedział Federowi, że zdaniem specjalistów ocenia­jących projekt, jego propozycje nie są oryginalne, dlatego też oddala się jego prośbę o subsydium.

Feder pismem z 7.02.1910 r. polemizował z tą oceną, podnosząc, że specjaliści zarzucający projek­towi brak oryginalności mylą się, w Rosji bowiem dotychczas podobnego aparatu nie zbudowano. Podtrzymywał prośbę o dotację na budowę samolotu, wskazując, że to niewiele dla Ministerstwa, zaś w przypadku powtórnego odrzucenia jego oferty, wnosił o zwrot planu swego samolotu.

Główny Zarząd Inżynierii zwrócił Federowi ry­sunki samolotu, a w piśmie z 18.02.1910 r. po­twierdził swe stanowisko zawarte w liście do wyna­lazcy z 29 stycznia.