W listopadzie 1904 r. Adolf Bojarski zawiadomił rosyjskiego ministra wojny o projekcie prowadzenia obserwacji ruchów wojsk nieprzyjaciela przy użyciu aparatu fotograficznego wynoszonego w powietrze rakietą. Na określonym pułapie rozchylają się płaty- spadochrony, a aparat zaczyna wykonywać fotografie. Obraca się równocze­śnie wokół osi, zataczając pełny okrąg (360°). Rzucając obrazy na ekran z mapą terenu, za pomocą rzutnika, można było obserwować ruchy wojsk przeciwnika na przestrzeni 15 -20 km. Według danych - podawanych przez Bojarskiego- masa rakiety z aparatem fotogra­ficznym wynosiłaby w przybliżeniu 2 kg, czas otwarcia migawki aparatu fotograficznego 1/1000 s.

Bojarski- o czym wiadomo z notatki naczelnika Oddziału Żeglugi Po­wietrznej Głównego Zarządu Inżynierii (GIU) Mini­sterstwa Wojny Rosji ppłk W.A. Semkowskiego- wykonał model rakiety z aparatem fotograficznym. Na zbudowanie i wypróbowanie go w praktyce potrzebo­wał 2000 rb. Prosił ministra o przekazanie tej sumy nikołajewskiej fabryce materiałów wybuchowych- produkującej również rakiety dla armii- i polecenie by we współpracy z wynalazcą wdrożyła projekt o przeprowadziła niezbędne eksperymenty.

Na margi­nesie notatki Semkowski zapisał, że propozycję Bojar­skiego przedstawił naczelnikowi GIU, który zdecydo­wał, by nie nadawać jego zgłoszeniu biegu, jako że przedstawiony projekt nie zasługuje na uwagę.