Arndt Zbigniew
Zbigniew Arndt urodził się w 30.06.1885 r. w Warszawie. Po ukończeniu szkoły średniej i zdaniu egzaminu maturalnego, w 1906 r. podjął studia w Instytucie Politechnicznym we Friedbergu (Niemcy). Ukończył je w 1909 r. (wg innych źródeł- w 1910 r.) ze stopniem inżyniera mechanika.
W latach 1910- 1913 (wg innych źródeł- w 1910- 1912) praktykował we Francji, pracując najpierw jako kreślarz- konstruktor w fabryce maszyn papierniczych E. et M. Lamfort Fils w Vitry-le- Franęois, a następnie przez rok (wg [3]- prawie dwa lata) w wytwórni samolotów Henry et Maurice Farman w Paryżu.
W 1913 r. (wg [3]- 1914 r.) powrócił do kraju i podjął pracę konstruktora w zakładach Lilpop-Rau-Loewenstein. Opuścił fabrykę z powodu jej ewakuacji latem 1915 r. do Rosji. Po zajęciu Warszawy przez Niemców pracował (od kwietnia 1916 do września 1918) w wytwórni samolotów Albatros Militär Reparatur Werskstätten w Warszawie przy ul. Kolejowej i na lotnisku mokotowskim jako asystent dyrektora.
Po rozbrojeniu Niemców, 15.11.1918 r. przystąpił wraz z inż. Mieczysławem Pęczalskim do organizowania Centralnych Warsztatów Lotniczych (CWL) w poniemieckich hangarach i pomieszczeniach na lotnisku mokotowskim, zatrudniając polski personel wyszkolony w Albatros-Werke. Kierował tymi warsztatami najpierw jako kierownik techniczny, a w latach 1920- 1922 kierownik CWL, w latach 1922- 1926 pełnił funkcję kierownika działu płatowców we Francusko-Polskich Zakładach Samochodowych i Lotniczych „Frankopol” Sp. Akc. na Okęciu, gdzie uruchomił licencyjną produkcję samolotów myśliwskich Blériot SPAD S-61C1.
W latach 1927- 1934 był sekretarzem generalnym Zrzeszenia Polskich Przemysłowców Lotniczych w Warszawie, w 1935 r. przeszedł do Sp. SEPEWE- Eksport Polskiego Przemysłu Wojennego- na stanowisko szefa działu lotniczego, na którym pozostał do wybuchu II wojny światowej. W latach międzywojennych organizował polskie stoiska na międzynarodowych wystawach lotniczych, w Paryżu, w Sztokholmie (1936 r.), Mediolanie (1937 r.), Belgradzie (1938 r.) oraz pawilony lotnicze na Powszechnych Wystawach Krajowych w Poznaniu (1929 r. i 1930 r.). Był zastępcą przewodniczącego Sekcji Lotniczej (pełniącej rolę rady programowej) Muzeum Przemysłu i Techniki w Warszawie. Przez wiele lat był sekretarzem Komisji Lotniczej w Polskim Komitecie Normalizacyjnym oraz członkiem ZG Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej (1930- 1933). Był autorem wielu artykułów publikowanych w prasie lotniczej i pogadanek o tematyce lotniczej, prowadzonych w radio.
W 1939 r. przez Rumunię dotarł do Paryża. Działając w Stowarzyszeniu Inżynierów i Techników Polskich na Emigracji organizował pomoc w zatrudnianiu polskich inżynierów lotniczych we francuskim przemyśle lotniczym. Pozostał we Francji po jej kapitulacji. Gdy wiosną 1941 r. inż. Jerzy Wędrychowski organizował w tureckiej Ankarze wytwórnię samolotów tureckiej Ligi Lotniczej z polskim personelem technicznym, parlament turecki przyznał Arndtowi obywatelstwo tureckie, aby mógł wyjechać z Francji. Do Turcji przybył w lipcu 1941 r. Do 1946 r. był wicedyrektorem ds. administracyjnych Türk Hava Kurumu Ucak Fabrikasi (THK) w Etimesgut, gdzie kierował pracą 35 polskich specjalistów i tureckiego personelu przy budowie 10 prototypów samolotów i szybowców oraz produkcji samolotów szkolnych Miles ”Magister”. Równocześnie przygotowywał kadrę turecką do przejęcia kierownictwa zakładów.
W 1947 r. zaangażowano go do pracy w przemyśle brazylijskim, gdzie przebywał do 1957 r. sprawując funkcje techniczno- handlowe w trzech tamtejszych firmach. W 1957 r. powrócił do kraju, żyjąc już tutaj z emerytury. Od grudnia 1959 r. należał do Klubu Seniorów Lotnictwa Aeroklubu PRL.
Zbigniew Arndt zmarł 30.11.1963 r.
Źródło:
[1] Januszewski S. „Pionierzy. Polscy pionierzy lotnictwa 1647- 1918. Tom 1”. Fundacja Otwartego Muzeum Techniki. Wrocław 2017.[2] Praca zbiorowa "Ku czci poległych lotników. Księga pamiątkowa". Wydawnictwo Komitetu Budowy Pomnika Ku Czci Poległych Lotników. Warszawa 1933.
[3] Januszewski S. "Pionierzy. Polacy w siłach powietrznych Wielkiej Wojny 1914-1918". Fundacja Otwartego Muzeum Techniki. Wrocław 2019.