SZD-45 ”Ogar- Latającego Laboratorium" , 1983
W 1960 r. w Szybowcowym Zakładzie Doświadczalnym prowadzono prace projektowe nad szybowcem doświadczalnym do dokonywania pomiarów aerodynamicznych bezpośrednio na profilu, w warunkach lotu. Powstały wówczas dwa projekty: dwukadłubowego szybowca doświadczalnego SZD-28 "Bocian-2k" (Latające laboratorium) oraz szybowca w układzie specjalnym SZD-28 "Kondor". Oba projekty nie zostały zrealizowane.
Do prac nad latającym laboratorium powrócono w biurze konstrukcyjnym PDPS PZL-Bielsko w 1983 r., w związku z potrzebą przebadania nowych profili do skrzydeł szybowca SZD-53. Konstruktorem wiodącym został mgr inż. Tadeusz Łabuć, który jako podstawę do koncepcji zaproponował motoszybowiec SZD-45-2 "Ogar-F".
Przód kadłuba "Ogara" zdecydowano się wyposażyć w konstrukcję wysięgnikową, wysuniętą do przodu, do którego miał być mocowany badany fragment płata usytuowany powyżej przed kabiną. Aparatura pomiarowa miała być usytuowana na miejscu drugiego pilota.
Wykonano rysunek zestawieniowy rozwiązania konstrukcyjnego mocowania kompletu wysięgników oraz badanego fragmentu płata ograniczonego płytami brzegowymi- i rozpoczęto detalowanie. W proponowanym rozwiązaniu zdążono nawet wprowadzić pewne zmiany konstrukcyjne. Ponieważ jednak profile zaprojektowane przez prof. Jerzego Ostrowskiego przedmuchano w tunelu Politechniki Warszawskiej, do realizacji SZD-45 ”Ogar- Latającego Laboratorium" i tym razem nie doszło. W sierpniu 1983 r. podważono celowość budowy takiego urządzenia i definitywnie zrezygnowano z kontynuacji tego tematu.
Źródło:
[1] Kubalańca J. "Nie zrealizowane konstrukcje SZD (4)". Przegląd Lotniczy Aviation Revue nr 9/1999.