Urodził się w 1919 r. Lotnictwo pociągało go już w dzieciństwie i to- zarówno od strony technicznej jak i sportowej.  W 1936 r., jeszcze jako uczeń gimna­zjum spędził cały miesiąc na praktyce w parku 2 pułku lotniczego w Kra­kowie. Zapoznał się tam z remonta­mi płatowców i silników, obsługą Potezów, Avii (PWS-A), PZL P-11 i innych samolo­tów. W dziale montażowym pracował pod kierownictwem jednego z braci Działowskich, słynnych konstruktorów- amatorów. Nadzieje na naukę latania przekreśliło niestety negatywne orzeczenie lekarskie: stwierdzono u niego jaglicę. Dopiero w rok później pomyłka wyszła na jaw i mogł ukończyć wstępne wyszkolenie szybowcowe w Bodzowie pod Krakowem. Po maturze, w 1937 r. wstąpił do Grupy Technicznej Szkoły Podchorążych Lotnictwa w Warszawie (szkolącej oficerów technicznych dla lotnictwa), którą ukończył w 1939 r.

Walczył w SGO „Polesie" do kapitulacji pod Koc­kiem. Trafił do niemieckiej niewoli i został umieszczony w Oflagu, z którego udało mu się szczęśliwie wydostać. W latach 1941-1944 studiował na tajnej Politechnice Warszawskiej (na tzw. Kreślarskich Kursach Rysunku Technicznego). Brał udział w Powstaniu Warszawskim. Dyplom mgr inż. uzyskał w 1946 r. na Wydziałach Poli­technicznych AGH w Krakowie. Pracę podjął w 1947 (wg [3]- 1946) r. w Instytucie Szybownictwa w Bielsku, jako starszy kon­truktor. Równocześnie prowadził wykłady z aerodyna­miki na Wydziałach Politechnicznych w Krakowie. Pra­cował teraz na lotnisku i mógł nareszcie pomyśleć o dalszym doskona­leniu się w pilotażu szybowcowym w Aeroklubie Bielsko Bialskim, uzyskał też licencję pilota samolotowego. Naras­tające obowiązki zawodowe nie pozwalały jednak poświęcać zbyt wiele czasu na la­tanie.

Od 1954 r. był kierownikiem biura konstrukcyjnego SZD. Opracował konstrukcję szybowców: doświadczal­nego IS-5 "Kaczka" i pierwszego polskiego szybowca laminarnego IS-7 "Osa" (obydwa z Ireną Kaniewską) oraz wyczynowego SZD-8 "Jaskółka", w wersjach "Jaskółka bis", W, Z, O, ter Z i wersji z usterzeniem motylkowym SZD-14 "Jaskółka M", oraz laminarnej SZD-17X "Jaskółka L". Dał też koncepcję odmiany o powiększonej rozpię­tości SZD-11 "Albatros". W 1952 r. Wł. Nowakowski, J. Niespał, T. Kostia, J. Sandauer i l. Kaniewską z SZD otrzymali Zespołową Nagrodę Państwową za opraco­wanie nowych typów szybowców.

W latach 1958-1964 pracował w WSK Mielec, jako kierownik Ośrodka Kon­strukcji Lotniczych. W tym czasie w OKL Mielec opracowano samolot szkolno-treningowy PZL M-4 "Tarpan" i wersje szturmowe samolotu odrzutowego MiG-17 (LiM-5) oznaczone LiM-5M i LiM-6.

W 1964 r. został przeniesiony do Instytutu Lotnictwa, gdzie otrzymał stopień adiunkta, w 1971 r. docenta, a w 1979 r. obronił na Politechnice Warszawskiej pracę doktorską na temat ekonomiki samolotów rolniczych. W Instytucie wykonywał prace studialne i opiniodawcze w zakresie aerodynamiki, wytrzymałości i osiągów statków powietrznych. Opraco­wał metodę badania sprawności i ekonomiki samolotów i śmigłowców rolniczych oraz transportowych. Od 1979 r. do przejścia na emeryturę w 1991 r., był kierownikiem Branżowego Ośrodka Informacji Naukowej, Technicznej i Ekonomicznej Instytutu Lotnictwa. Przez szereg lat był prezesem Sekcji Lotniczej SIMP.

W 2001 r. został oznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.

Konstrukcje:
IS-5 ”Kaczka”, 1949, szybowiec doświadczalny.
IS-7 (SZD-7) ”Osa”, 1950, szybowiec doświadczalny.
SZD-8 ”Jaskółka”, 1951, szybowiec wyczynowy.
SZD-14x ”Jaskółka M” (”Motylek”), 1954, szybowiec doświadczalny.
SZD-17x ”Jaskółka L” (”Laminarka”), 1956, szybowiec wysokowyczynowy.
Lim-6bis, 1962, samolot myśliwski, szturmowy, rozpoznawczy.